ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

(Αντιδομή Ε.Α.Α.Κ., Αυτόνομο Σχήμα Πολιτικών Μηχανικών, Αγωνιζόμενοι Ανένταχτοι Φοιτητές)

Τα τελευταία χρόνια το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές (κράτος, κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ) έχουν εξαπολύσει μία πρωτοφανή επίθεση στον κόσμο της εργασίας, με σκοπό το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελός τους. Η γενικευμένη επισφάλεια, οι μαζικές απολύσεις, η εργοδοτική τρομοκρατία, οι ιδιωτικοποιήσεις, η διάλυση του κοινωνικού κράτους, τα «υποτιθέμενα» προγράμματα καταπολέμησης της ανεργίας, τα διάφορα χαράτσια (ΔΕΗ, ΕΝΦΙΑ) αποτελούν όψεις διαχείρισης της κρίσης. Η καταστολή, η ποινικοποίηση των αγώνων, η τρομοκρατία «της κρίσης χρέους» και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης αποτελούν κεντρικά σημαντικά σημεία προκειμένου να επιβληθεί η καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Τα πρόσφατα παραδείγματα της καταστολής των φοιτητικών πορειών στην Αθήνα και των πορειών ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές αποδεικνύουν ακριβώς αυτό.

Από την άλλη, οι ταξικοί και κοινωνικοί αγώνες αδυνατούν τις περισσότερες φορές να στήσουν αναχώματα στην επίθεση που βιώνουμε. Αυτό οφείλεται, αφενός στη μη σύνδεση των επιμέρους αγώνων και στην εξατομίκευση, την ανάθεση, τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία που κυριαρχεί στους κοινωνικούς και εργασιακούς χώρους. Αφετέρου, η ύπαρξη ενός κλίματος εκλογικής αναμονής και εναπόθεσης των ελπίδων των αγωνιζόμενων σε μία κυβερνητική εναλλαγή, με πιο «φιλολαϊκή» διαχείριση της κρίσης τους εγκλωβίζει σε μία κινηματική απραξία.

Τον τελευταίο καιρό, βιώνουμε μία άνευ προηγουμένου επίθεση εντός και εκτός του πανεπιστημιακού χώρου. Μέσα σε διάστημα μόλις 2 μηνών, γίναμε μάρτυρες της κλιμάκωσης της καταστολής. Στη Θεσσαλονίκη, οι διαδικασίες της Συγκλήτου πραγματοποιούνται με τη παρουσία μπράβων, οι πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ ξήλωσαν και κατέσχεσαν τον πομπό του ελεύθερου κοινωνικού ραδιοφώνου 1431AM η παρεμπόδιση των γενικών συνελεύσεων με την απειλή της αστυνομίας (ΠΑΜΑΚ). Στην Αθήνα, ο πρύτανης του ΕΚΠΑ, Φορτσάκης, διέταξε lock-out, καλώντας διμοιρίες ΜΑΤ στις εισόδους του κτηρίου της πρυτανείας και της νομικής σχολής, ώστε να αποτρέψει την υλοποίηση της απόφασης του φοιτητικού συλλόγου της νομικής για κατάληψη της σχολής την Παρασκευή. Την επόμενη μέρα, φοιτητές μαζεύτηκαν έξω από τη νομική σχολή και δέχτηκαν κατευθείαν την απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ, η οποία προκάλεσε και δύο βαρύτατους τραυματισμούς φοιτητών. Αντανακλαστικά καλέστηκε πορεία για το απόγευμα της ίδιας μέρας, η οποία γνώρισε ακόμα πιο βίαιη καταστολή στο Πολυτεχνείο. Τα παραπάνω περιστατικά μας κάνουν ξεκάθαρο ότι το κράτος δεν θα δεχτεί κανένας να σταθεί εμπόδιο στην επιβολή των διαγραφών, των οργανισμών και γενικότερα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.

Εκπαιδευτική Αναδιάρθρωση

Διαγραφές

Οι διαγραφές έρχονται να παγιώσουν μια άλλη καθημερινότητα στους χώρους των σχολών, πλήρως εντατικοποιημένη και εξατομικευμένη, ένα διαρκές -ατομικό- τρέξιμο από μάθημα σε μάθημα και εργαστήριο σε εργαστήριο, ειδικά σε σχολές όπως οι δικές μας. Η πραγμάτωση των διαγραφών των «αιωνίων» θα δημιουργήσει τους όρους για τη νομιμοποίηση του ν+2 και των ορίων φοίτησης γενικότερα. Σ’ αυτή την κατεύθυνση, κινείται και διάταξη του οργανισμού που περιλαμβάνει τη διαγραφή φοιτητών σε περίπτωση αποτυχίας σε 3 γραπτές και 3 προφορικές εξετάσεις. Η συνθήκη που έχει επικρατήσει, με πολλούς από εμάς να δουλεύουμε σε δουλειές του κώλου, πάντα μαύρα και με ελαστικές σχέσεις είναι αρκετή για να μην μπορούμε να τελειώσουμε τις σχολές μας στα ν+2, με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό φοιτητών και μαθητών από την εκπαίδευση συνολικά. Τελικός στόχος, η εμπέδωση του φόβου στους φοιτητές και η πρώιμη πειθάρχηση των αγώνων, των συνελεύσεων και των καταλήψεων τους.

Οργανισμός

Ο οργανισμός είναι ένα σύνολο στοιχείων και διατάξεων του Υπουργείου Παιδείας που αφορά το πανεπιστήμιο, τις λειτουργίες, τους φοιτητές και τους εργαζόμενους, την επιβολή της αναδιάρθρωσης με μία λέξη. Κύρια πτυχή του είναι η διάσπαση του πτυχίου σε δύο κύκλους σπουδών (3+2) που το πέρασμα στον επόμενο κύκλο σημαίνει δίδακτρα ή εξετάσεις. Η ιδιωτικοποίηση κομματιών (καθαριότητα, σίτιση, φύλαξη) των πανεπιστημίων, η επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους (εταιρίες spin-off, θυγατρικές εταιρίες) και η λειτουργία τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που συντελείται αθόρυβα όλα αυτά τα χρόνια, εντείνεται με την εφαρμογή του οργανισμού, χωρίς αυτό να σημαίνει την απόσυρση του κράτους.

Κόστος Φοίτησης

Η λέσχη, οι εστίες, οι φτηνότερες μετακινήσεις, οι δωρεάν σημειώσεις – η φοιτητική μέριμνα δηλαδή, αποτελούν αιτήματα που προηγούμενες φοιτητικές κινητοποιήσεις κατάφεραν να καθιερώσουν. Στη λέσχη, παρά τις περσινές δυναμικές παρεμβάσεις φοιτητικών συλλόγων, σχημάτων και συλλογικοτήτων εντός του πανεπιστημίου ο έλεγχος πάσο στη είσοδο συνεχίζεται, αποκλείοντας τόσο φοιτητές (7^ου έτους και πάνω, φοιτητές άλλων πανεπιστημίων, φοιτητές που δεν πληρούν τα κριτήρια) όσο κυρίως κοινωνικά κομμάτια (μετανάστες, άνεργους, άστεγους, εργαζόμενους) που έχουν ανάγκη τη λέσχη όσο εμείς. Παράλληλα, η αύξηση της τιμής του εισιτηρίου του ΟΑΣΘ με ταυτόχρονη μείωση των υπηρεσιών του, μετακυλύει το κόστος ζωής όλο και περισσότερο σε εμάς.

Ο αγώνας για τη διατήρηση του κοινωνικού χαρακτήρα της λέσχης και της μη αύξησης του εισιτήριου είναι ένας αγώνας ενάντια στη μετακύλιση του κόστους ζωής σε εμάς. Είναι αγώνας για την καλύτερη διαβίωση στους χώρους που κινούμαστε και σπουδάζουμε. Αρνούμαστε να πληρώσουμε για αυτά που κερδήθηκαν μέσα από συλλογικές διεκδικήσεις.

Τελικός στόχος:

Η εντατικοποίηση των σπουδών (μαθήματα αλυσίδες, προαπαιτούμενα, αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών) και της εργασίας, το αδιάκοπο κυνήγι πιστωτικών μονάδων, οι διαγραφές, οι απολύσεις εργαζομένων, η κατάργηση της φοιτητικής μέριμνας και η αύξηση του κόστους ζωής, η κατάργηση του ασύλου, τα κλειδώματα αιθουσών, οι εκκενώσεις πολιτικών στεκιών, η αστυνόμευση, αποτελούν πτυχές της συνολικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Στοχεύουν στη διαμόρφωση, από τη μία, μιας πιο αυταρχικοποιημένης διοίκησης και ενός πανεπιστημίου πλήρως αποστειρωμένου, καθαρά για ακαδημαϊκούς σκοπούς καταστέλλοντας οποιαδήποτε αγωνιστική διάθεση, και από την άλλη, ενός ευέλικτου, εξειδικευμένου, πειθαρχημένου εργατικού δυναμικού έτοιμου να ζήσει με τα λίγα συλλογικά και να παλέψει για τα υπόλοιπα ατομικά.

Το παραπάνω μοντέλο εργαζόμενου είναι αυτό που απαιτούν και οι εργασιακές σχέσεις που κυριαρχούν σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Συγκεκριμένα, στον κλάδο μας πέραν της ανεργίας, της επισφάλειας, και του υπέρογκου ποσού που απαιτείται προκείμενου να ασφαλιζόμαστε στο ταμείο έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τη διαίρεσή μας σε δύο κατηγορίες «Α» και «Β» με διαφορετικά εργασιακά δικαιώματα συνεπώς και διαφορετική αντίληψη στη συλλογική διεκδίκηση. Ενώ ο «Α» θα έχει κατοχυρωμένα όλα του τα εργασιακά δικαιώματα, ο «Β» στην καλύτερη περίπτωση θα δουλεύει με αποδοχές ανειδίκευτου υπαλλήλου και στη χειρότερη άμισθα

Η δική μας απάντηση

Εμείς από την πλευρά μας, αντιλαμβανόμαστε ότι η απάντηση δεν πρέπει να είναι μερική αλλά συνολική και δυναμική ενάντια σε κάθε Φορτσάκη που ευαγγελίζεται την κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων. Να μαζικοποιήσουμε ξανά τις διαδικασίες των συλλόγων μας, να στηρίξουμε τις καταλήψεις μας, να πλαισιώσουμε τις δράσεις τους, να προσπαθήσουμε να συνδέσουμε τους αγώνες που συμβαίνουν μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο, να στηρίξουμε μαχητικά την απεργία στις 27/11, να ριζοσπαστικοποιήσουμε τα περιεχόμενα και τις πρακτικές μας. Καταλαμβάνουμε τη σχολή μας ως ένα ακόμα μέσο πίεσης στις κυρίαρχες πολιτικές, επανοικειποιούμαστε τους χώρους και τους χρόνους για επικοινωνία και δράση, οικοδομούμε μια πραγματική κοινότητα αγώνα.

Παλεύουμε για:

• Ρήξη με τις πολιτικές του κεφαλαίου, των πολιτικών του εκφραστών (κράτος, κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ) και με την καθημερινή εκμετάλλευση.
• Καμία μετακύλιση του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας. Δωρεάν σίτιση, στέγαση. Διατήρηση του κοινωνικού χαρακτήρα της λέσχης. Ελεύθερες μετακινήσεις – καμία αύξηση του εισιτηρίου.
• Καμία διαγραφή φοιτητή.
• Καμία απόλυση εργαζομένου.
• Ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και το τελευταίο της νομοθετικό διάταγμα (ν. Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου).
• Ενάντια στον Οργανισμό και τη διάσπαση των πτυχίων.
• Έξω η αστυνομία και οι security από τις σχολές.
• Όχι στην αυταρχικοποίηση των οργάνων διοίκησης. Ανοιχτές διαδικασίες Συγκλήτου για όλους.
• Συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία.

Προχωράμε σε:

1. Κατάληψη της σχολής τις ημέρες 26,27,28 Νοεμβρίου.
2. Συμμετοχή του Συλλόγου στην γενική απεργία της Πέμπτης 27/11, με προσυγκέντρωση στη Κάμαρα (9:30) μαζί με τους φοιτητικούς συλλόγους, τα σωματεία και τους υπόλοιπους αγωνιζόμενους.
3. Συγκρότηση Ανοιχτής Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης που θα αποφασίσει η ίδια το περιεχόμενο και τη μορφή των δράσεων (λέσχη, ΟΑΣΘ κτλ.) της Κατάληψης, στη κατεύθυνση της απόφασης του συλλόγου.
4. Συντονισμός με άλλους Φοιτητικούς Συλλόγους και Καταλήψεις Σχολών, σε παρόμοια αγωνιστική κατεύθυνση.
5. Μαζική παράσταση τη Παρασκευή 28 Νοεμβρίου στον Πρύτανη.
6. Νέα Γενική Συνέλευση τη Τρίτη 2 Δεκεμβρίου με σκοπό τη συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα.