Category Archives: Αφίσες

Δε δείχνουμε πάσο – Δείχνουμε αλληλεγγύη

Αφίσα με αφορμή τη λέσχη και τον έλεγχο στην είσοδο:

lesxh

Η  λέσχη, οι εστίες, οι φθηνότερες μετακινήσεις, οι φοιτητικές παροχές γενικότερα αποτέλεσαν αντικείμενο διεκδικήσεων που προηγούμενοι κύκλοι αγώνα κατάφεραν να κερδίσουν και να καθιερώσουν. Στην τωρινή φάση της κρίσης, το πανεπιστήμιο δεν είναι πλέον παραγωγικό για τις ανάγκες του κεφαλαίου και καλείται να αναδιαρθρωθεί. Ο κοινωνικός χαρακτήρας της λέσχης δεν θα μπορούσε να μείνει στο απυρόβλητο, εντείνοντας τις διαδικασίες ελέγχου και αποκλεισμού (επίδειξη κάρτα σίτισης/πάσο) στην είσοδο. Την άρνηση εισόδου συναντούν κομμάτια της τάξης μας, μετανάστες, άνεργες, άστεγοι, φοιτήτριες άνω του ορίου φοίτησης (ν+2) και διαφορετικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

Για εμάς η λειτουργία της λέσχης και όχι μόνο δεν είναι φοιτητική αλλά κοινωνική. Επιλέγουμε να σαμποτάρουμε τους αποκλεισμούς και κάθε προσπάθεια αναβάθμισης του ελέγχου, καθιστώντας τη λέσχη πεδίο προσβάσιμο σε όλους και όλες. Σε μια περίοδο βίαιης καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης της εκμετάλλευσης μας, αρνούμαστε να πληρώσουμε από τη τσέπη μας για παροχές οι οποίες κερδήθηκαν μέσα από συλλογικές διεκδικήσεις και αγώνες. Δεν αντιλαμβανόμαστε τον αγώνα για τη δωρεάν σίτιση ως μια μορφή φιλανθρωπίας των από τα πάνω σε όλους εμάς τους από τα κάτω αλλά ως προάσπιση των ταξικών μας συμφερόντων και τη συλλογική μας ανατίμηση στους χώρους που καθημερινά κινούμαστε. Μέσα από το ξεπέρασμα των διαχωρισμών και τους κοινούς αγώνες εργαζομένων, φοιτητών, αποκλεισμένων μπορούμε να αντισταθούμε στην μετακύλιση του κόστους αναπαραγωγής στις πλάτες μας.

 

Ενάντια στον έλεγχο και τους διαχωρισμούς

Να υπερασπιστούμε τα ταξικά μας συμφέροντα με τους αποκλεισμένους/ες

 

Αυτόνομο Σχήμα Πολιτικών Μηχανικών | Αυτόνομη Παρέμβαση Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων | Αυτόνομη Πρωτοβουλία Χημικών Μηχανικών – Από Κοινού | Αυτόνομη Παρέμβαση Νομικής – Απόδραση | Αυτόνομο Σχήμα Αγγλικού | Αυτόνομο Σχήμα Ψυχολογίας | Αυτόνομο Σχήμα Μαθηματικού | Αυτόνομα Σχήματα Βιολογικού – Φαρμακευτικής | Αυτόνομο Σχήμα Γεωπονίας | Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού | Αυτόνομο Σχήμα Ιστορικού Αρχαιολογικού | Αυτόνομο Αντιφασιστικό Σχήμα ΤΕΦΑΑ | Συνέλευση για το Κόστος Φοίτησης – ΣγΚΦ

Η αφίσα σε pdf εδώ: Δε δείχνουμε πάσο – Δείχνουμε αλληλεγγύη

Εκδήλωση-Συζήτηση για την απεργία των διοικητικών

Εκδήλωση-Συζήτηση για την απεργία των διοικητικών με διοικητικούς του ΑΠΘ και μέλη της απεργιακής επιτροπής ΕΚΠΑ.

αφισα_διοικ_τελικη_blog

 

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΣΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ

Με διοικητικούς του ΑΠΘ και μέλη της απεργιακής επιτροπής ΕΚΠΑ

Παρασκευή 28/3 | 19.00 | Πολυτεχνείο, πτέρυγα Πολιτικών Μηχανικών αιθ. 542

 

Ένας από τους μεγαλύτερους απεργιακούς αγώνες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αυτός των διοικητικών υπαλλήλων, έλαβε χώρα το προηγούμενο διάστημα και προσπάθησε να μπλοκάρει τις διαθεσιμότητες 1349 εργαζομένων σε 8 πανεπιστήμια. Η διάρκεια, η αγωνιστική διάθεση και οι δράσεις των απεργών διαφοροποιούνταν από ίδρυμα σε ίδρυμα επηρεάζοντας και τη συμμετοχή και τη στήριξη του αγώνα από τους φοιτητές. Ο απολογισμός και η (αυτό)κριτική των μορφών και των περιεχομένων της απεργίας από τους ίδιους τους αγωνιζόμενους είναι κομβικής σημασίας τόσο για την κυκλοφορία των σκεπτικών και των πρακτικών όσο και για τη συνέχιση των αγώνων μας με ευνοϊκότερους όρους εντός και εκτός πανεπιστημίου.

Η λήξη του απεργιακού αγώνα δεν έχει συνδυαστεί μέχρι στιγμής με κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα από την πλευρά της κυβέρνησης πέρα από κάποιες διαβεβαιώσεις για την επαναπρόσληψη ενός αριθμού εργαζομένων. Η σημασία όμως της απεργίας δεν μπορεί να εκτιμηθεί μόνο από την εκπλήρωση ή όχι των αιτημάτων της αλλά και από τα ζητήματα που τέθηκαν κατά τη διάρκεια της και αποτελούν κεντρικά σημεία για την ανάπτυξη των ταξικών αγώνων στην Ελλάδα της κρίσης, όπως:

 

  • Η μορφή, τα περιεχόμενα, οι αντιφάσεις και τα όρια του αγώνα, ο ρόλος του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού και ο εγκλωβισμός του αγώνα στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας.
  • Οι μορφές αυτό-οργάνωσης των εργαζομένων μέσα και ενάντια στο γραφειοκρατικό συνδικαλισμό και τα όρια τους.
  • Η στάση της «ακαδημαϊκής κοινότητας» (φοιτητών, μελών ΔΕΠ) και τα υποτιθέμενα κοινά συμφέροντα.
  • Οι αδυναμίες σύνδεσης του αγώνα με αυτόν των φοιτητών, εργαζομένων σε άλλους πληττόμενους κλάδους.

 

Από την πλευρά μας, επιλέγουμε να μην βλέπουμε το πανεπιστήμιο ως έναν ιερό χώρο της δημόσιας και δωρεάν παιδείας αλλά ως ένα ακόμη πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού, στη δομή του οποίου εγγράφονται η σύγκρουση αντιτιθεμένων ταξικών συμφερόντων. Στεκόμαστε, έτσι, δίπλα στον αγώνα των διοικητικών, αναγνωρίζοντας τα κοινά μας συμφέροντα και τις μελλοντικές μας δυνατότητες μέσα από τη θέση που παίρνουμε εντός των αγώνων στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και αναζητούμε εκείνα τα περιεχόμενα και αιτήματα που ενισχύουν τις προσπάθειες σύνδεσης τους. Η άμεση ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ φοιτητών και εργαζομένων και η ανάπτυξη των μεταξύ μας σχέσεων καθίσταται εξαιρετικά κρίσιμη για το μπλοκάρισμα της εκπαιδευτικής, και όχι μόνο, αναδιάρθρωσης, το ξεπέρασμα της λογικής της ανάθεσης και των διαιρέσεων και την προώθηση της αυτοοργάνωσης και του ταξικού περιεχομένου.  Καλούμε, λοιπόν, σε εκδήλωση-συζήτηση την Παρασκευή 28/3 στις 19.00 στο Πολυτεχνείο, πτέρυγα Πολιτικών Μηχανικών, αίθουσα 542.

Αυτόνομο Σχήμα Πολιτικών Μηχανικών | Αυτόνομη Παρέμβαση Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων | Αυτόνομη Πρωτοβουλία Χημικών Μηχανικών – Από Κοινού | Αυτόνομη Παρέμβαση Νομικής – Απόδραση | Αυτόνομο Σχήμα Αγγλικού | Αυτόνομο Σχήμα Φιλολογίας | Αυτόνομο Σχήμα Μαθηματικού | Αυτόνομο Σχήμα Βιολογικού – Φαρμακευτικής | Αυτόνομο Σχήμα Γεωπονίας

Το κάλεσμα σε pdf: Κάλεσμα σε εκδήλωση-συζήτηση για την απεργία των διοικητικών

Η αφίσα σε pdf: Εκδήλωση-Συζήτηση για την απεργία των διοικητικών

Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι

Αφίσα με αφορμή τα γεγονότα στο Φαρμακονήσι:

Αφίσα_Φαρμακονήσι_τελική_blog

Φαρμακονήσι 20 Ιανουαρίου 2014. Σκάφος που μεταφέρει τουλάχιστον 28 μετανάστες βυθίζεται ύστερα από τη ρυμούλκηση του από το λιμενικό και 12 από αυτούς καταλήγουν νεκροί. Οι επιζήσαντες μιλούν για τους δολοφόνους του λιμενικού που είτε τους εμπόδιζαν να επιβιβαστούν είτε τους παρακολουθούσαν να πνίγονται.

Οι νεκροί αυτοί έρχονται να προστεθούν στην ατελείωτη λίστα δολοφονημένων μεταναστών και μεταναστριών στα σύνορα αλλά και εντός του ελλαδικού χώρου. O θάνατός τους, λοιπόν, δεν είναι άλλη μία τραγωδία ή ένα ακόμα ατυχές γεγονός. Είναι η συνέχεια της μεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους όπως έχει διαμορφωθεί από τις πρώτες κιόλας ροές μεταναστών και περιλαμβάνει από ακραία εκμετάλλευση για την ανοικοδόμηση της χώρας μέχρι και θάνατο.

Σε συνθήκες κρίσης, ο αριθμός των μεταναστών που ως περιττοί εξοντώνονται μεγαλώνει και αντίστοιχα υποτιμάται όλο και πιο έντονα η εργασία και η ζωή περισσότερων ντόπιων και μεταναστών εργατών. Στο αναβαθμισμένο επίπεδο της βίας που απαιτούν οι καιροί έρχονται να συνδράμουν οι κρατικές και παρακρατικές συμμορίες. Έτσι, τα πογκρόμ των μεταναστών με τον ξένιο δία, τα βασανιστήρια, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι ωμές δολοφονίες από φασίστες λειτουργούν αφενός καταστρέφοντας πλεονάζον εργατικό δυναμικό και αφετέρου συμβάλλοντας στην πειθάρχηση, την υποτίμηση και κατά συνέπεια την καλύτερη διαχείριση και εκμετάλλευση των υπόλοιπων μεταναστών και ντόπιων εργατών. Η αποτελεσματικότητα της παραπάνω στρατηγικής, βέβαια, δε θα ήταν δυνατή χωρίς την ταυτόχρονη διαδικασία εκφασισμού της κοινωνίας –με την απαραίτητη συνδρομή των MME και τον ιδεολογικό πόλεμο που αυτά εξαπολύουν– που εξασφαλίζει σε διαφορετικό βαθμό είτε την αποδοχή των παραπάνω από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας είτε την ένοχη σιωπή της.

Για εμάς, που δεν αναγνωρίζουμε εθνικά σύνορα και διαχωρισμούς αλλά θέσεις μάχης στον ταξικό πόλεμο που διεξάγεται, το ιδεολόγημα της εθνικής καθαρότητας και η ενίσχυση του μύθου της εθνικής ενότητας, που προωθείται από τα πάνω σε βάρος της ταξικής αλληλεγγύης, προσφέρει εύφορο έδαφος για τη διαίρεση της εργατικής τάξης και οδηγεί στην ψευδαίσθηση πως έχουμε τα ίδια ταξικά συμφέροντα με τα αφεντικά μας απλώς και μόνο επειδή στην ταυτότητα γράφει έλληνας. Επιλέγουμε έτσι να αντισταθούμε στην βαρβαρότητα και να υπερασπιστούμε οργανωμένα τα ταξικά μας συμφέροντα μαζί με τους μετανάστες και τους υπόλοιπους καταπιεσμένους κόντρα στον κοινωνικό κανιβαλισμό, την απάθεια και την ουδετερότητα.

 

Το κείμενο σε pdf εδώ: Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι

Κάλεσμα για τη δημιουργία ομάδας αυτομόρφωσης για το πανεπιστήμιο και τα κινήματα εντός του

a_auto_blog

 

Κάλεσμα για τη δημιουργία ομάδας αυτομόρφωσης για το πανεπιστήμιο και τα κινήματα εντός του

Το πανεπιστήμιο, όπως και κάθε άλλη βαθμίδα του εκπαιδευτικού συστήματος, αποτελεί ιστορικό προϊόν της καπιταλιστικής εξέλιξης, τόσο ως προς το τι διδάσκεται, όσο και ως προς το πώς διδάσκεται. Τα περιεχόμενα της εκπαίδευσης και οι μορφές της διαμορφώνονται ανάλογα με τις μεταβαλλόμενες ανάγκες του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής παραγωγής, φροντίζοντας πάντα να αναπαράγουν και να ενισχύουν τις εξουσιαστικές σχέσεις (καθηγητής – φοιτητής) και τις διαδικασίες πίεσης και αξιολόγησης (υπέρογκη ύλη, εξεταστικές).

Στην προσπάθεια μας να απαντήσουμε και να κατανοήσουμε τη σημερινή επίθεση που βιώνουμε, από το κεφάλαιο και το κράτος του, και να εμπλουτίσουμε τους αγώνες και τις αρνήσεις μας βλέπουμε χρήσιμη τη δημιουργία μιας ομάδας αυτομόρφωσης για το πανεπιστήμιο, το ρόλο του, την αναδιάρθρωση και τα κινήματα εντός του. Επιθυμούμε το ξεπέρασμα του ρόλου της αυθεντίας και των διαχωρισμών μεταξύ ειδικών και μη και τη συνάντηση μας σε συλλογικές διαδικασίες μελέτης μακριά από την απομόνωση των δωματίων μας.

Η θεωρητική εμβάθυνση και ανάλυση δεν αποτελεί για εμάς ακαδημαϊσμό αλλά ένα από τα πράγματα που θεωρούμε σημαντικά, σε συνδυασμό πάντα με την υπόλοιπη κίνηση μας, για την ενίσχυση της κριτικής μας απέναντι στο θεσμό του πανεπιστημίου και της γνώσης που παράγεται, την ανατροφοδότηση και οργάνωση των δικών μας αγώνων και αντιστάσεων, την καλύτερη προώθηση των συμφερόντων μας και την όξυνση του ταξικού ανταγωνισμού.

Μια αναλυτικότερη συζήτηση σχετικά με το σκεπτικό μας, τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας και τα θέματα/περιεχόμενα που θα ασχοληθούμε θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 7/11, στο Πολυτεχνείο, πτέρυγα Πολιτικών Μηχανικών, υπόγειο, αίθουσα 513.

Αφίσα αλληλεγγύης σε στέκια και καταλήψεις

αφίσα αλληλεγγύης σε καταλήψεις και στέκια

Με αφορμή το κύμα εκκενώσεων και εφόδων σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενα στέκια εντός και εκτός πανεπιστημίου που λαμβάνει χώρα τον τελευταίο χρόνο οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα σχετικά με την υπεράσπιση τους:

 

 

Υπερασπιζόμαστε τις καταλήψεις και τα στέκια μας κινηματικά, αδιαμεσολάβητα, δημόσια..

..ως οικοδομήματα ρήξης με τις καπιταλιστικές σχέσεις εξουσίας, την ιδιοκτησία και το εμπόρευμα. 

..ως χώρους ανατίμησης της ζωής μας έξω από τη λογική του κεφαλαίου.

..ως κόμβους συνάντησης και επικοινωνίας των αγωνιζόμενων.

..ως υπαρκτές συνδέσεις με την κοινωνική κίνηση.

..ως στιγμές του ταξικού ανταγωνισμού.

*αλληλεγγύη στις καταλήψεις

Διήμερη εκδήλωση 12-13/4 για τους ταξικούς αγώνες στις σχολές

Ταξικοί αγώνες στις σχολές

Στις 12-13 Απριλίου πραγματοποιήθηκε διήμερη εκδήλωση-συζήτηση με θέμα τους ταξικούς αγώνες στις σχολές από το σπασμένο γρανάζι στην κατάληψη του παραρτήματος. Στην εκδήλωση καλέστηκαν σχήματα, στέκια, συλλογικότητες από όλη την ελλάδα που παρεμβαίνουν σε αει/τει.

Παρασκευή 12/4

εισήγηση από σπασμένο γρανάζι:
ρόλος του πανεπιστημίου, φοιτητές και κοινωνικές τάξεις, δομές οργάνωσεις-αυτοοργάνωση, ταξικοί αγώνες στο πανεπιστήμιο

Σάββατο 13/4

-εισήγηση από αυτόνομο σχήμα ΦΜΣ(http://asfms.espivblogs.net/):  αναδιάρθρωση, το φοιτητικό υποκείμενο, ταξικοί αγώνες στο πανεπιστήμιο
-και από συνέλευση για το κόστος φοίτησης (http://synkosfoi.espivblogs.net/ ):
εμπειρίες αγώνα

 

Tοποθέτηση αυτόνομου σχήματος στους πολιτικούς μηχανικούς:  Τοποθέτηση Πολ.Μηχ.

Κάλεσμα για συγκρότηση συνέλευσης εργαζομένων – φοιτητών/τριων σε ΑΕΙ – ΤΕΙ

Untitled-2

Το κεφάλαιο και το κράτος του έχουν εξαπολύσει τα τελευταία τρία χρόνια μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον του κόσμου της εργασίας με στόχο την υπέρβαση της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου. Τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις τους με το πρόσχημα του δημόσιου χρέους και την καθολική ιδεολογική νομιμοποίησή στον δημόσιο λόγο μιας «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» έχουν βαλθεί να αναδιαρθρώσουν μέχρι εσχάτων τη ζωή μας. Από τις μειώσεις μισθών, τις απολύσεις, τις αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης, την ελαστικοποίηση των ωραρίων και την επέκταση των επισφαλών εργασιακών σχέσεων μέχρι την καταστολή και την τρομοκρατία –όποια μορφή και αν παίρνει αυτή, εργοδοτική, φασιστική, κρατική– φαίνεται ξεκάθαρα πως η διαχείριση της κρίσης σημαίνει την ολοένα και πιο βίαιη υποτίμηση της ζωής και της εργασίας μας.

Απέναντι σε όλα αυτά είναι εμφανής η ανεπάρκεια των κοινωνικών και ταξικών αγώνων να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Από τη μια μεριά η πλειοψηφία της εργατικής τάξης συνεχίζει να λειτουργεί ατομικιστικά και να εμφορείται από την ιδεολογία της κοινωνικής ανέλιξης και του εθνικισμού. Από την άλλη μεριά οι αγώνες συνεχίζουν να συγκροτούνται στη βάση της λογικής της ανάθεσης και των συντεχνιακών διαχωρισμών και να διαμεσολαβούνται από κρατικοδίαιτες συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες που αναπαράγουν τις πελατειακές σχέσεις και περιχαρακώνουν τις κινητοποιήσεις στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας.

 

Η επίθεση στην εργασία όπως εκφράζεται στη τριτοβάθμια εκπαίδευση

 

Το πανεπιστήμιο δεν θα μπορούσε να λείπει απ’ την ατζέντα της ευρύτερης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης ως ένας εργασιακός χώρος ειδικής σημασίας εξαιτίας του συγκεκριμένου ρόλου του ως θεσμού αναπαραγωγής / κατανομής /πειθάρχησης της εργατικής δύναμης, οργάνωσης του καταμερισμού της εργασίας, αναπαραγωγής του διαχωρισμού χειρωνακτικής-διανοητικής εργασίας και ιεράρχησης των γνώσεων (οι εργασιακές εμπειρίες μιας καθαρίστριας αξιολογούνται ως κατώτερες της ακαδημαϊκής γνώσης)· ως ιδεολογικού μηχανισμού που προωθεί την ατομικοποίηση και τον ανταγωνισμό.

Οι νόμοι που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια για την τριτοβάθμια εκπαίδευση (νόμοι Γιαννάκου-Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου) σε συνδυασμό με τις επιταγές των μνημονίων αποτελούν το σημαντικότερο κομμάτι της αναδιάρθρωσης φέρνοντας απολύσεις και μειώσεις μισθών στο εργατικό δυναμικό των ΑΕΙ-ΤΕΙ, επιβολή αυστηρότερων διαδικασιών πειθάρχησης/αξιολόγησης και μεγαλύτερη εντατικοποιήση των σπουδών, μετακύλιση του κόστους αναπαραγωγής στους ίδιους τους φοιτητές (σίτιση, στέγαση, μεταφορές, συγγράμματα), κατάργηση του ασύλου, μείωση των εισακτέων και συγχωνεύσεις–καταργήσεις σχολών και ιδρυμάτων, προωθώντας ταυτόχρονα την περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση και λειτουργία των «ιδρυμάτων» με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Παρά τα όρια, τις αδυναμίες και τον, συχνά, συντεχνιακό χαρακτήρα τους, οι φοιτητικοί αγώνες κατάφεραν στο παρελθόν να μπλοκάρουν ή να καθυστερήσουν τις απανωτές μεταρρυθμίσεις που επιχείρησαν όλες οι κυβερνήσεις από τη μεταπολίτευση και μετά, ξεκινώντας από το νόμο 815 που ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 1978. Οι κοινωνικοί αγώνες μέσα στα πανεπιστήμια προκάλεσαν μια διαρκή εκπαιδευτική κρίση που διαρκεί εδώ και πάνω από 30 χρόνια η οποία συνδέεται αφενός με την αδυναμία ικανοποιητικής σύνδεσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με την παραγωγή και αφετέρου με την αδυναμία πλήρους ικανοποίησης των προσδοκιών της εργατικής τάξης, η οποία αντιλαμβανόταν την τριτοβάθμια εκπαίδευση ως μια διέξοδο που εξασφάλιζε σταθερή και καλά αμειβόμενη εργασία αλλά και ως ανελκυστήρα εντός της κοινωνικής διαστρωμάτωσης.

Ωστόσο, το εύρος και η ένταση της σημερινής επίθεσης από την πλευρά του κεφαλαίου και του κράτους του, σε μια περίοδο όξυνσης της κρίσης, θέτουν πολύ ευρύτερες απαιτήσεις όσον αφορά το περιεχόμενο και τη μορφή των αγώνων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σε σχέση με τις οποίες οι όποιες αντιδράσεις της λεγόμενης «ακαδημαϊκής κοινότητας» τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ήταν από απόλυτα ανεπαρκείς έως προσχηματικές.

Η πλειονότητα των φοιτητών συνεχίζει και κινείται είτε εντός του τριπτύχου απάθεια-ατομισμός- καριέρα (εγώ δεν είμαι εργάτρια, εγώ θα φύγω στο εξωτερικό, εγώ θα γίνω…) είτε σε μια λογική προάσπισης συντεχνιακών συμφερόντων. Απ’ την άλλη μεριά, το συνονθύλευμα μεγαλοκαθηγητών–κοσμητόρων–πρυτάνεων που εκτόξευε αντιμεταρρυθμιστικές μεγαλοστομίες με ημερομηνία λήξης πριν ένα χρόνο, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της υλοποίησης της τρέχουσας αναδιάρθρωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εύλογο, αν αναλογιστεί κανείς πως όλοι αυτοί βρίσκονται μπροστά σε μια ευκαιρία για διευρυμένες μπίζνες και τις αντίστοιχες σε αυτές αρπαχτές από ερευνητικά, μέσα σ’ ένα καθεστώς αποδοτικότερης εκμετάλλευσης της φοιτητικής εργασίας, μέσα σε ένα περιβάλλον αποστειρωμένο από τα «μικρόβια» της φοιτητικής και εργατικής ανυποταξίας.

Παρ’ όλ’ αυτά από την πλευρά των εργαζομένων στα πανεπιστήμια έχουν υπάρξει πρωτοφανείς αντιδράσεις όπως απεργίες διαρκείας και μαζικές καταλήψεις, συχνά δυναμικές και μαζικές. Ωστόσο ο αγώνας τους υπονομεύτηκε από γραφειοκρατικά/εργοδοτικά συνδικαλιστικά όργανα, από την απάθεια ή την αρνητική στάση των φοιτητών/τριών, από συντεχνιακές λογικές (δεν απολύουν εμάς αλλά άλλους, άλλο ΑΕΙ άλλο ΤΕΙ, άλλο εργολαβικοί άλλο μόνιμοι), από πελατειακές συνδιαλλαγές, ενώ σε αυτά προστέθηκαν οι εκβιασμοί από προϊσταμένους- σε πλήρη συνεννόηση με τους καθηγητές. Σε κάθε περίπτωση, στις σημερινές συνθήκες δεν θα ήταν δυνατό ένας μεμονωμένος κλαδικός αγώνας να οδηγήσει σε υποχώρηση του κράτους και επομένως απαιτείται το συνολικό ξεπέρασμα της τρέχουσας συνδικαλιστικής οργάνωσης και περιεχομένου των αγώνων που τους κρατά απομονωμένους, διαχωρισμένους και τελικά αδύναμους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αγώνων εντός του πανεπιστημίου αποτελεί η απεργία των εργολαβικών υπαλλήλων στο Α.Π.Θ. η οποία τελικά κατεστάλη με την επέμβαση των ΜΑΤ στην κατειλημμένη από τους εργαζομένους πρυτανεία μετά από αίτημα των πρυτανικών αρχών. Αποτέλεσμα του σπασίματος της απεργίας ήταν η καταδίκη έντεκα εργαζόμενων σε οκτάμηνη φυλάκιση με αναστολή. Αντίστοιχα η εισαγγελία κλήθηκε απ’ τον πρύτανη του Γεωπονικού, με αφορμή την κατάληψη της πρυτανείας από τους διοικητικούς υπαλλήλους ενάντια στο μνημονιακό μέτρο της «διαθεσιμότητας» (δηλαδή των απολύσεων). Παράλληλα, κατά τη διάρκεια του σαμποτάζ της εκλογικής διαδικασίας των συμβουλίων διοίκησης από φοιτητές και εργαζομένους ασκήθηκαν διώξεις στην πρόεδρο του συλλόγου του πανεπιστημίου Ιωαννίνων και σε φοιτητές του πανεπιστημίου Αιγαίου, ενώ εισαγγελική παρέμβαση πραγματοποιήθηκε κατά την κατάληψη του κεντρικού server του Ε.Κ.Π.Α. Πολύ πρόσφατα, όταν οι φοιτητές του Ιόνιου Πανεπιστημίου πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας στην πρυτανεία για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην περικοπή της χρηματοδότησης των σπουδών τους, η πρύτανης Σαλή κάλεσε τα ΜΑΤ που μπήκαν στην πρυτανεία και συνέλαβαν 28 φοιτητές από τους οποίους πήραν δακτυλικά αποτυπώματα και φωτογραφίες. Στους φοιτητές απαγγέλθηκε η κατηγορία της «διατάραξης της οικιακής ειρήνης».

Ενδεικτική του κλίματος καταστολής και της συνεργασίας της αστυνομίας με τις πρυτανικές αρχές είναι επίσης η πρόσφατη εισβολή των μπάτσων στην ΑΣΟΕΕ, κατά την οποία, παράλληλα με τη σύλληψη 16 μεταναστών μικροπωλητών, παραβιάστηκαν πολιτικά στέκια, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι, ενώ κατασχέθηκε ο εξοπλισμός του αυτοδιαχειριζόμενου σταθμού 98 fm.

 

Η δική μας απάντηση.

 

Εδώ και περίπου ένα μήνα, συλλογικότητες, φοιτητές-τριες και εργαζόμενοι/ες των ΑΕΙ-ΤΕΙ στην Αθήνα, αντιλαμβανόμενοι-ες τις παραπάνω προβληματικές του ταξικού ανταγωνισμού μέσα στο πανεπιστήμιο, συζητήσαμε και πήραμε τη πρωτοβουλία για τη συγκρότηση μιας συνέλευσης ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Για εμάς το πανεπιστήμιο δεν αποτελεί έναν «ναό της γνώσης» όπως αυτό παρουσιάζεται απ’ την κυρίαρχη ιδεολογία, αλλά έναν ακόμη εργασιακό χώρο με όση βαρβαρότητα αυτό συνεπάγεται. Είναι φανερό λοιπόν, πως το πανεπιστήμιο δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πεδίο ταξικού ανταγωνισμού, στην δομή του οποίου εγγράφεται η σύγκρουση αντιτιθέμενων ταξικών συμφερόντων. Γι’ αυτό το λόγο δεν υπερασπιζόμαστε ένα δημόσιο δωρεάν δημοκρατικό πανεπιστήμιο αλλά τα κοινά ταξικά μας συμφέροντα και τις μελλοντικές μας δυνατότητες μέσα από τη θέση που παίρνουμε εντός των αγώνων στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Καλούμαστε λοιπόν φοιτητές-τριες, εργαζόμενοι-ες να υπερασπιστούμε τα κοινά μας συμφέροντα, γι’ ́ αυτό και θεωρούμε αναγκαία την κοινή μας οργάνωση στην βάση σταθερών και ισότιμων σχέσεων, δηλαδή τη δημιουργία μιας ενεργής κοινότητας αγώνα σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κινούμαστε βάσει των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης (μια συνέλευση, μια αφίσα, μια πορεία), αλλά είναι αναγκαία μια συνεπής-σταθερή-αληθινή βάση σχέσεων αμοιβαιότητας, δεσμών ισότητας και ταξικής αλληλεγγύης μεταξύ μας. Με αυτό τον τρόπο, δίνουμε μια απάντηση στις λογικές ανάθεσης και αντιπροσώπευσης, καθώς και στις γραφειοκρατικές-συντεχνιακές τακτικές και αντιλήψεις που κυριαρχούν μέσα στο ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα προωθώντας ταυτόχρονα το ξεπέρασμα των κλαδικών / εθνικών / φυλετικών διαχωρισμών.

 

Πρωτοβουλία για την συγκρότηση Ανοιχτής συνέλευσης φοιτητών/τριών και εργαζομένων σε ΑΕΙ – ΤΕΙ

Το κείμενο του κάλεσμα σε pdf: Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση φοιτητών – εργαζομένων σε ΑΕΙ – ΤΕΙ