ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ: Πρώτη φορά «Αριστερά»

Το παζάρι της «ελπίδας» έληξε επεισοδιακά με ακόμα ένα μνημόνιο και ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε να κάνει οτιδήποτε παραπάνω από κάποιες κινήσεις τακτικής (αφαίρεση κάγκελων περιμετρικά της Βουλής, άνοιγμα της ΕΡΤ, επαναπρόσληψη καθαριστριών/ διοικητικών υπαλλήλων, άρση των διαγραφών “λιμνάζοντων” φοιτητών κα.), για να δικαιολογήσει άλλωστε και το «αριστερό» του προφίλ, που με τόση προσπάθεια κατάφερε να δημιουργήσει, ενώ αναπαρήγαγε τα τελευταία χρόνια την τακτική της αφομοίωσης κινηματικών κομματιών της κοινωνίας. Ταυτόχρονα δε για να διατηρήσει συμπαγές το κοινωνικό σώμα και να κατευνάσει τις κοινωνικές εκρήξεις υιοθέτησε το ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας. Από την άλλη, η «φρέσκια» ακόμη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί την συνέχιση της πολιτικής απαξίωσης μέσα από την αναντίρρητη επιβολή του τρίτου και πλέον Μνημονίου, προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα την υποτίμηση μας. Μάλιστα, χαρακτηριστικό παράδειγμα της όξυνσης της ταξικής πάλης που θα ενταθεί και μέσα στο επόμενο διάστημα από πλευράς κράτους και κεφαλαίου είναι η ξαφνική δίωξη 14 διοικητικών υπαλλήλων που συμμετείχαν στις απεργίες ενάντια στην διαθεσιμότητα δύο χρόνια πριν. Η πρόφαση αυτής της δίωξης είναι ότι «ως υπαίτιοι του ότι με πρόθεση δεν συμμορφώθηκαν» προς την απόφαση του δικαστηρίου που κήρυξε παράνομη την απεργία για την 25η και την 26η Νοεμβρίου του 2013 και «απείχαν των υπηρεσιακών τους καθηκόντων συμπαρασύροντας στην αποχή τους αυτή και την πλειονότητα των διοικητικών υπαλλήλων, μελών των Συλλόγων τους». Διαφαίνεται λοιπόν, η στρατηγική του κεφαλαίου για περαιτέρω απαξίωση των ζωών μας μέσα από την ποινικοποίηση των αγώνων.

Και μέσα στο πανεπιστήμιο όμως τα πράγματα ακολουθούν την ίδια τροπή. Το νομοσχέδιο Μπαλτά για την Παιδεία , το οποίο είχε ανακοινωθεί την περασμένη άνοιξη πήγε «περίπατο», μιας και προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις για κάποιες από τις διατάξεις του (συμμετοχή των εργαζόμενων και των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές και στα όργανα διοίκησης των Σχολών και των Τμημάτων, κατάργηση διαγραφών φοιτητών και άλλων μέτρων του νομοσχεδίου Διαμαντοπούλου), ενώ η νέα κυβέρνηση προσπαθεί να καθυστερήσει την διαδικασία όσο το δυνατόν περισσότερο(ίσως για να αλλάξει πλεύση λέμε εμείς). Όπως και να εξελιχθεί η κατάσταση, όποιον χρωματισμό και να έχει η κρατική εξουσία, το πανεπιστήμιο θα εξακολουθεί να λειτουργεί ως θεσμός αναπαραγωγής, εκπαίδευσης και πειθάρχησης της εργασιακής μας δύναμης, διαχωρισμού χειρωνακτικής και διανοητικής εργασίας και αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας. Για αυτό το λόγο και η καταστολή θα αυξάνεται(βλέπε εκκενώσεις καταλήψεων, στεκιών) και η επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου θα εξελίσσεται.

ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Η Ευρώπη ρίχνει δάκρυα για τους μετανάστες

Ποτέ δεν πιστέψαμε ότι οι αρχηγοί των Ευρωπαϊκών κρατών ξαφνικά απέκτησαν ευαισθησία ώστε να ρίχνουν τόνους κροκοδείλιων δακρύων μπροστά στις οθόνες βλέποντας τα συνεχόμενα μεταναστευτικά ρεύματα να «εισβάλλουν» στις χώρες τους αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Άλλωστε κάποιοι από αυτούς ήταν πιο ειλικρινείς. Έκαναν όσο πιο ξεκάθαρη γινόταν την εχθρική τους στάση: χημικά, ξύλο και συλλήψεις περίμεναν τους μετανάστες στα σύνορα αρκετών χωρών. Από την άλλη, το ελληνικό κράτος παρακολούθησε όλο το καλοκαίρι «μουδιασμένα» το μεταναστευτικό ζήτημα, βάζοντας ως πρώτο και κύριο άξονα την οικονομική πολιτική και τις «γενναίες» διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη για το νέο Μνημόνιο. Το ντόπιο κεφάλαιο (μικρό και μεγάλο) ωστόσο συνειδητοποίησε από νωρίς τις μεταναστευτικές ροές ως μια επικερδή επιχείρηση και έκανε τα πάντα προς αυτή την κατεύθυνση (πχ. είναι άπειρες οι καταγγελίες για πώληση ειδών πρώτης ανάγκης έναντι υπέρογκων ποσών). Παράλληλα, η κοινωνία αντιμετώπισε το θέμα με μια σχετική σύγχυση, άλλοτε υιοθετώντας ρατσιστικές συμπεριφορές (βλέπε νησιά του Αιγαίου) και άλλοτε αντιμετωπίζοντας το θέμα των μεταναστών πιο συναισθηματικά (κάνοντας άλλωστε τον σαφή διαχωρισμό ανάμεσα σε πρόσφυγες και μετανάστες). Δεν λείπουν βέβαια και οι εξαιρέσεις μερικών κομματιών που από την πρώτη στιγμή έδειξαν έμπρακτα αλληλεγγύη(συλλογή πρώτων ειδών, φιλοξενία, πορείες κλπ).

Εμείς από την πλευρά μας πιστεύουμε πως τα κροκοδείλια δάκρυα και τα χημικά είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Το κεφάλαιο και οι εκφραστές του θα διαχειρίζονται πάντα τους καταπιεσμένους και στην προκειμένη περίπτωση τους μετανάστες σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Έτσι, άλλες φορές θα αποτελούν απλά μάζες πλεονάζοντων ανθρώπων που θα πρέπει να εξαφανιστούν από τον χάρτη , είτε με την φυλάκισή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε με την φυσική εξόντωσή τους και άλλες φορές θα τους μεταχειρίζονται ως φτηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό για την ενίσχυση της κυριαρχίας τους. Για αυτό τον λόγο, μόλις οι ανάγκες για εύκολα εκμεταλλεύσιμο προσωπικό κορεστούν στο εσωτερικό της Ευρώπης, τα δάκρυα θα στερέψουν και οι μετανάστες θα γευθούν για ακόμη μία φορά το πρόσωπο της εξουσίας.

                                                                                                         ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Για εμάς, που δεν αναγνωρίζουμε εθνικά σύνορα και διαχωρισμούς, οι δύο πράξεις αυτού του έργου έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους. Κι αυτό γιατί είναι δύο διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας πολιτικής, αυτής της εκμετάλλευσης των από τα κάτω, κύριο γνώρισμα της καπιταλιστικής κοινωνίας στην οποία ζούμε. Απέναντι σε όλα αυτά είναι χρέος μας να χτίσουμε τα απαραίτητα αναχώματα , προτάσσοντας την συλλογική πάλη για την υπεράσπιση των ταξικών μας συμφερόντων. Το είπαμε και θα το ξαναπούμε:

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

Το κείμενο σε pdf εδώ: ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ… σε δύο πράξεις

Φωτογραφίες από τη μικροφωνική/συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες μετανάστες της ΑΣΟΕΕ που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Αριστοτέλους την Τρίτη 24/6, από το Αυτόνομο Σχήμα Πολιτικών Μηχανικών και την Αυτόνομη Παρέμβαση Νομικής – Απόδραση.

Στις 8/4 η αστυνομία επιτίθεται άλλη μια φορά στην ΑΣΟΕΕ με αποτέλεσμα 13 συλλήψεις (1 φοιτητής ελληνικής καταγωγής και 12 μετανάστες). Οι 10 από τους συλληφθέντες μετανάστες συνεχίζουν να κρατούνται σε αστυνομικά τμήματα και κέντρα κράτησης. Η αστυνομία χρησιμοποιώντας μια σειρά από ρατσιστικούς νόμους τους χαρακτηρίζει ως κίνδυνο για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια και αποφασίζει την κράτηση τους άσχετα από το αν έχουν ή όχι χαρτιά. Η δίκη τους έχει οριστεί την τετάρτη 25/6.

Το παραπάνω περιστατικό αποτελεί ένα στιγμιότυπο από τον πόλεμο που διεξάγεται καθημερινά στους δρόμους και στις πλατείες των γειτονιών μας, στις σχολές μας και στους χώρους εργασίας μας. Έναν πόλεμο που έχει κηρύξει το κεφάλαιο και το κράτος του στην εργατική τάξη και στο πιο υποτιμημένο κομμάτι της, τους μετανάστες εργάτες. Η διαχείριση του πλεονάζοντος εργατικού δυναμικού αποτελεί κεντρικό σημείο της πολιτικής του κεφαλαίου, που άλλοτε προσπαθεί να το καταστρέψει (Μανωλάδα, Φαρμακονήσι) και άλλοτε να απαξιώσει περαιτέρω την εργατική του δύναμη και αξιοπρέπεια στοιβάζοντάς το σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι την επαναχρησιμοποίηση του.

Σε αυτή την κατάσταση συντέλεσε και η άριστη συνεργασία της αστυνομίας με τις πρυτανικές αρχές-μιας και το συγκεκριμένο περιστατικό συνέβη στο προαύλιο χώρο της ΑΣΟΕΕ. Η αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου και ειδικά μετά την ψήφιση του νόμου της Διαμαντοπούλου προωθεί ένα αποστειρωμένο πανεπιστήμιο αποκλειστικά για την μετάδοση της γνώσης σύμφωνα με τις επιταγές του κεφαλαίου, περιορίζοντας οποιαδήποτε προσπάθεια συλλογικής πολιτικοποίησης και εναντίωσης στην καπιταλιστική νομιμότητα. Οι μετανάστες όμως δεν μένουν άπραγοι, οργανώνονται οριζόντια, αντιμετωπίζουν συλλογικά μαζί με αλληλέγγυους, φοιτητές και μη, τις επιθέσεις και αγωνίζονται για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια τους. Η «συνέλευση μεταναστών & αλληλέγγυων ΑΣΟΕΕ» που υπάρχει εδώ και 3 χρόνια αποτελεί ένα απτό παράδειγμα κοινού αγώνα ντόπιων και μεταναστών για την προώθηση των ταξικών τους συμφερόντων και την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου.

Ενάντια στις αστυνομικές επιθέσεις, τα ρατσιστικά πογκρόμ, τις πολεοδομικές περιφράξεις, τη μετακύλιση του κόστους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης στις πλάτες μας επιλέγουμε να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας μαζί με τους μετανάστες και τα υπόλοιπα κομμάτια της τάξης μας οξύνοντας τον ταξικό ανταγωνισμό μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο.

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες μετανάστες της ΑΣΟΕΕ

που δικάζονται στις 25/6

Το κείμενο σε pdf εδώ: Στο πανεπιστήμιο της ΑΣΟΕΕ διεξάγεται ένας πόλεμος..

Party για την οικονομική ενίσχυση των συλληφθέντων μεταναστών της ΑΣΟΕΕ, που δικάζονται στις 25/6.

Αφίσα με αφορμή τα γεγονότα στο Φαρμακονήσι:

Φαρμακονήσι 20 Ιανουαρίου 2014. Σκάφος που μεταφέρει τουλάχιστον 28 μετανάστες βυθίζεται ύστερα από τη ρυμούλκηση του από το λιμενικό και 12 από αυτούς καταλήγουν νεκροί. Οι επιζήσαντες μιλούν για τους δολοφόνους του λιμενικού που είτε τους εμπόδιζαν να επιβιβαστούν είτε τους παρακολουθούσαν να πνίγονται.

Οι νεκροί αυτοί έρχονται να προστεθούν στην ατελείωτη λίστα δολοφονημένων μεταναστών και μεταναστριών στα σύνορα αλλά και εντός του ελλαδικού χώρου. O θάνατός τους, λοιπόν, δεν είναι άλλη μία τραγωδία ή ένα ακόμα ατυχές γεγονός. Είναι η συνέχεια της μεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους όπως έχει διαμορφωθεί από τις πρώτες κιόλας ροές μεταναστών και περιλαμβάνει από ακραία εκμετάλλευση για την ανοικοδόμηση της χώρας μέχρι και θάνατο.

Σε συνθήκες κρίσης, ο αριθμός των μεταναστών που ως περιττοί εξοντώνονται μεγαλώνει και αντίστοιχα υποτιμάται όλο και πιο έντονα η εργασία και η ζωή περισσότερων ντόπιων και μεταναστών εργατών. Στο αναβαθμισμένο επίπεδο της βίας που απαιτούν οι καιροί έρχονται να συνδράμουν οι κρατικές και παρακρατικές συμμορίες. Έτσι, τα πογκρόμ των μεταναστών με τον ξένιο δία, τα βασανιστήρια, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι ωμές δολοφονίες από φασίστες λειτουργούν αφενός καταστρέφοντας πλεονάζον εργατικό δυναμικό και αφετέρου συμβάλλοντας στην πειθάρχηση, την υποτίμηση και κατά συνέπεια την καλύτερη διαχείριση και εκμετάλλευση των υπόλοιπων μεταναστών και ντόπιων εργατών. Η αποτελεσματικότητα της παραπάνω στρατηγικής, βέβαια, δε θα ήταν δυνατή χωρίς την ταυτόχρονη διαδικασία εκφασισμού της κοινωνίας –με την απαραίτητη συνδρομή των MME και τον ιδεολογικό πόλεμο που αυτά εξαπολύουν– που εξασφαλίζει σε διαφορετικό βαθμό είτε την αποδοχή των παραπάνω από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας είτε την ένοχη σιωπή της.

Για εμάς, που δεν αναγνωρίζουμε εθνικά σύνορα και διαχωρισμούς αλλά θέσεις μάχης στον ταξικό πόλεμο που διεξάγεται, το ιδεολόγημα της εθνικής καθαρότητας και η ενίσχυση του μύθου της εθνικής ενότητας, που προωθείται από τα πάνω σε βάρος της ταξικής αλληλεγγύης, προσφέρει εύφορο έδαφος για τη διαίρεση της εργατικής τάξης και οδηγεί στην ψευδαίσθηση πως έχουμε τα ίδια ταξικά συμφέροντα με τα αφεντικά μας απλώς και μόνο επειδή στην ταυτότητα γράφει έλληνας. Επιλέγουμε έτσι να αντισταθούμε στην βαρβαρότητα και να υπερασπιστούμε οργανωμένα τα ταξικά μας συμφέροντα μαζί με τους μετανάστες και τους υπόλοιπους καταπιεσμένους κόντρα στον κοινωνικό κανιβαλισμό, την απάθεια και την ουδετερότητα.

Το κείμενο σε pdf εδώ: Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι