Tag Archives: αγώνες

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ…σε δύο πράξεις

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ: Πρώτη φορά «Αριστερά»

Το παζάρι της «ελπίδας» έληξε επεισοδιακά με ακόμα ένα μνημόνιο και ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε να κάνει οτιδήποτε παραπάνω από κάποιες κινήσεις τακτικής (αφαίρεση κάγκελων περιμετρικά της Βουλής, άνοιγμα της ΕΡΤ, επαναπρόσληψη καθαριστριών/ διοικητικών υπαλλήλων, άρση των διαγραφών “λιμνάζοντων” φοιτητών κα.), για να δικαιολογήσει άλλωστε και το «αριστερό» του προφίλ, που με τόση προσπάθεια κατάφερε να δημιουργήσει, ενώ αναπαρήγαγε τα τελευταία χρόνια την τακτική της αφομοίωσης κινηματικών κομματιών της κοινωνίας. Ταυτόχρονα δε για να διατηρήσει συμπαγές το κοινωνικό σώμα και να κατευνάσει τις κοινωνικές εκρήξεις υιοθέτησε το ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας. Από την άλλη, η «φρέσκια» ακόμη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί την συνέχιση της πολιτικής απαξίωσης μέσα από την αναντίρρητη επιβολή του τρίτου και πλέον Μνημονίου, προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα την υποτίμηση μας. Μάλιστα, χαρακτηριστικό παράδειγμα της όξυνσης της ταξικής πάλης που θα ενταθεί και μέσα στο επόμενο διάστημα από πλευράς κράτους και κεφαλαίου είναι η ξαφνική δίωξη 14 διοικητικών υπαλλήλων που συμμετείχαν στις απεργίες ενάντια στην διαθεσιμότητα δύο χρόνια πριν. Η πρόφαση αυτής της δίωξης είναι ότι «ως υπαίτιοι του ότι με πρόθεση δεν συμμορφώθηκαν» προς την απόφαση του δικαστηρίου που κήρυξε παράνομη την απεργία για την 25η και την 26η Νοεμβρίου του 2013 και «απείχαν των υπηρεσιακών τους καθηκόντων συμπαρασύροντας στην αποχή τους αυτή και την πλειονότητα των διοικητικών υπαλλήλων, μελών των Συλλόγων τους». Διαφαίνεται λοιπόν, η στρατηγική του κεφαλαίου για περαιτέρω απαξίωση των ζωών μας μέσα από την ποινικοποίηση των αγώνων.

Και μέσα στο πανεπιστήμιο όμως τα πράγματα ακολουθούν την ίδια τροπή. Το νομοσχέδιο Μπαλτά για την Παιδεία , το οποίο είχε ανακοινωθεί την περασμένη άνοιξη πήγε «περίπατο», μιας και προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις για κάποιες από τις διατάξεις του (συμμετοχή των εργαζόμενων και των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές και στα όργανα διοίκησης των Σχολών και των Τμημάτων, κατάργηση διαγραφών φοιτητών και άλλων μέτρων του νομοσχεδίου Διαμαντοπούλου), ενώ η νέα κυβέρνηση προσπαθεί να καθυστερήσει την διαδικασία όσο το δυνατόν περισσότερο(ίσως για να αλλάξει πλεύση λέμε εμείς). Όπως και να εξελιχθεί η κατάσταση, όποιον χρωματισμό και να έχει η κρατική εξουσία, το πανεπιστήμιο θα εξακολουθεί να λειτουργεί ως θεσμός αναπαραγωγής, εκπαίδευσης και πειθάρχησης της εργασιακής μας δύναμης, διαχωρισμού χειρωνακτικής και διανοητικής εργασίας και αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας. Για αυτό το λόγο και η καταστολή θα αυξάνεται(βλέπε εκκενώσεις καταλήψεων, στεκιών) και η επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου θα εξελίσσεται.

ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Η Ευρώπη ρίχνει δάκρυα για τους μετανάστες

Ποτέ δεν πιστέψαμε ότι οι αρχηγοί των Ευρωπαϊκών κρατών ξαφνικά απέκτησαν ευαισθησία ώστε να ρίχνουν τόνους κροκοδείλιων δακρύων μπροστά στις οθόνες βλέποντας τα συνεχόμενα μεταναστευτικά ρεύματα να «εισβάλλουν» στις χώρες τους αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Άλλωστε κάποιοι από αυτούς ήταν πιο ειλικρινείς. Έκαναν όσο πιο ξεκάθαρη γινόταν την εχθρική τους στάση: χημικά, ξύλο και συλλήψεις περίμεναν τους μετανάστες στα σύνορα αρκετών χωρών. Από την άλλη, το ελληνικό κράτος παρακολούθησε όλο το καλοκαίρι «μουδιασμένα» το μεταναστευτικό ζήτημα, βάζοντας ως πρώτο και κύριο άξονα την οικονομική πολιτική και τις «γενναίες» διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη για το νέο Μνημόνιο. Το ντόπιο κεφάλαιο (μικρό και μεγάλο) ωστόσο συνειδητοποίησε από νωρίς τις μεταναστευτικές ροές ως μια επικερδή επιχείρηση και έκανε τα πάντα προς αυτή την κατεύθυνση (πχ. είναι άπειρες οι καταγγελίες για πώληση ειδών πρώτης ανάγκης έναντι υπέρογκων ποσών). Παράλληλα, η κοινωνία αντιμετώπισε το θέμα με μια σχετική σύγχυση, άλλοτε υιοθετώντας ρατσιστικές συμπεριφορές (βλέπε νησιά του Αιγαίου) και άλλοτε αντιμετωπίζοντας το θέμα των μεταναστών πιο συναισθηματικά (κάνοντας άλλωστε τον σαφή διαχωρισμό ανάμεσα σε πρόσφυγες και μετανάστες). Δεν λείπουν βέβαια και οι εξαιρέσεις μερικών κομματιών που από την πρώτη στιγμή έδειξαν έμπρακτα αλληλεγγύη(συλλογή πρώτων ειδών, φιλοξενία, πορείες κλπ).

Εμείς από την πλευρά μας πιστεύουμε πως τα κροκοδείλια δάκρυα και τα χημικά είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Το κεφάλαιο και οι εκφραστές του θα διαχειρίζονται πάντα τους καταπιεσμένους και στην προκειμένη περίπτωση τους μετανάστες σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Έτσι, άλλες φορές θα αποτελούν απλά μάζες πλεονάζοντων ανθρώπων που θα πρέπει να εξαφανιστούν από τον χάρτη , είτε με την φυλάκισή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε με την φυσική εξόντωσή τους και άλλες φορές θα τους μεταχειρίζονται ως φτηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό για την ενίσχυση της κυριαρχίας τους. Για αυτό τον λόγο, μόλις οι ανάγκες για εύκολα εκμεταλλεύσιμο προσωπικό κορεστούν στο εσωτερικό της Ευρώπης, τα δάκρυα θα στερέψουν και οι μετανάστες θα γευθούν για ακόμη μία φορά το πρόσωπο της εξουσίας.

                                                                                                         ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Για εμάς, που δεν αναγνωρίζουμε εθνικά σύνορα και διαχωρισμούς, οι δύο πράξεις αυτού του έργου έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους. Κι αυτό γιατί είναι δύο διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας πολιτικής, αυτής της εκμετάλλευσης των από τα κάτω, κύριο γνώρισμα της καπιταλιστικής κοινωνίας στην οποία ζούμε. Απέναντι σε όλα αυτά είναι χρέος μας να χτίσουμε τα απαραίτητα αναχώματα , προτάσσοντας την συλλογική πάλη για την υπεράσπιση των ταξικών μας συμφερόντων. Το είπαμε και θα το ξαναπούμε:

 

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

Το κείμενο σε pdf εδώ: ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ… σε δύο πράξεις

Διήμερο εκδηλώσεων στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αυτόνομων Σχημάτων | 15-16/5/2015

50x70_goulas2

Παρασκευή 15/5:

Εκδήλωση – Συζήτηση: Εμπειρίες και προοπτικές απο τους ταξικούς αγώνες στις σχολές, η απο κοινού οργάνωση των φοιτητών και εργαζομένων και ορισμένες κριτικές παρατηρήσεις. Με αφορμή το βιβλίο ”Απο την άμπωτη στην παλίρροια και πάλι πίσω”.Θα υπάρξει παρέμβαση απο συντρόφους που συμμετείχαν στην έκδοση ” Μία συνάντηση που δεν έγινε. Φοιτητικές καταλήψεις-απεργία δασκάλων 2006-2007”

Σάββατο 16/5:

Συναυλία* με τους Junkheart/τούρι μπέρι/σπειρα/ήρωας/Phonotribe

*συνδιοργανώνεται από το σύνολο των σχημάτων που συμμετέχουν στην οργάνωση του φεστιβάλ

Διήμερο εκδηλώσεων από την Αυτόνομη Συνέλευση Μεταβατικού στα Ιωάννινα | 13-14/3/2015

Στις 13 και 14 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στα Ιωάννινα, με πρωτοβουλία της Αυτόνομης Συνέλευσης Μεταβατικού και συμμετοχή αυτόνομων και ελευθεριακών σχημάτων από διάφορες πόλεις της Ελλάδας, μεταξύ των οποίων και του Αυτόνομου Σχήματος Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ, εκδήλωση – συζήτηση με θέμα “Τρόποι Παρέμβασης των αναρχικών/αντιεξουσιαστικών/αυτόνομων στο πανεπιστήμιο”.

11006391_928760913822844_7336981234529629448_n

Η εκδήλωση ηχογραφήθηκε από το Αυτόνομο Ραδιόφωνο Ιωαννίνων:

http://radio-i.org/index.php/15-homepage/717-20140313-metavatiko.html

 

Από την άμπωτη στην παλίρροια και πάλι πίσω

 3 συζητήσεις για τον απεργιακό αγώνα των εργαζομένων στα πανεπιστήμια και ορισμένες κριτικές σημειώσεις για την προοπτική των ταξικών αγώνων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

Eksofullo apergia teliko 12.1.2015.indd

Eksofullo apergia teliko 12.1.2015.indd

Η προηγούμενη πανεπιστημιακή περίοδος σημαδεύτηκε, κυρίως, από την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ και των προεκτάσεών της. «Χάνουν το εξάμηνο οι φοιτητές;», «πόσοι εργαζόμενοι χρειάζονται στο ίδρυμα;», «πόση είναι η οικονομική ζημιά των ερευνητικών προγραμμάτων;». Για όσους όμως επιλέγουν, ακόμα, να διαβάζουν την ιστορία μέσα από την πάλη των τάξεων οι προεκτάσεις ήταν διαφορετικές. «Κατάφερε να συνδεθεί ο αγώνας των διοικητικών με τους φοιτητές;», «τι όρια συνάντησαν οι αγωνιζόμενοι;», «αμφισβητήθηκε ο κυρίαρχος ρόλος του πανεπιστημίου στην καπιταλιστική κοινωνία;». Σε αυτές τις τελευταίες ερωτήσεις, αλλά και σε ζητήματα που τέθηκαν όσον αφορά τη μορφή και το περιεχόμενο του αγώνα, προσπάθησαν να απαντήσουν μια σειρά εκδηλώσεων και συζητήσεων που έλαβαν χώρα σε διάφορες πόλεις όλο το προηγούμενο διάστημα. Αποτέλεσμα όλων αυτών, το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας.

Εργαζόμενοι ΕΚΠΑ
Αυτόνομο Σχήμα Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικομαθηματικού (ΦΜΣ) ΕΚΠΑ
Αυτόνομο Σχήμα Σχολής Καλλιτεχνικών σπουδών (ΣΚΣ) ΤΕΙ Αθήνας
Αυτόνομο Σχήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πανεπιστημίου Πατρών

Για περισσότερες πληροφορίες και επικοινωνία: blog: unistrike.espivblogs.net | email: unistrike.espiv.net

Να βγούμε έξω από την πανεπιστημιακή γυάλα – Να συνδεθούμε με αγώνες της τάξης μας

Το γιατί είναι αναγκαίος ο αγώνας αυτή την περίοδο δεν χρειάζεται και πολύ κόπο για να το εξηγήσεις, ούτε νομίζουμε πως είναι και κάτι, την αναγκαιότητα του οποίου καταλαβαίνουμε μόνο εμείς. Όσοι αντιλαμβάνονται ότι η διαχείριση της κρίσης από την πλευρά του κεφαλαίου και του κράτους έχει στόχο την περαιτέρω υποτίμηση της εργασίας τους και της ζωής τους, αντιλαμβάνονται και τον αγώνα ως μονόδρομο.

Ως μονόδρομο δηλαδή αντιμετωπίζουν και τον αγώνα τους οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που αποφάσισαν, μέσω του συνδικαλιστικού τους οργάνου  (μετά από πίεση της βάσης), την κήρυξη απεργίας κατά την διάρκεια των πανελλαδικών εξετάσεων (24ωρη απεργία στις 17 Μαΐου  και πενθήμερη απεργιακή κινητοποίηση από 20 έως 24) με σκοπό να απαντήσουν στην επίθεσης του κράτους. Στους ήδη μειωμένους μισθούς τους έρχονται να προστεθούν η αύξηση των διδακτικών ωρών (με ταυτόχρονη μείωση τουλάχιστον 10.000 θέσεων εργασίας), υποχρεωτικές μεταθέσεις και μετατάξεις σε υπηρεσίες άσχετες με το παιδαγωγικό έργο σε κοντινούς νομούς με σαφή στόχο την συγχώνευση τμημάτων και συνεπώς την αύξηση του αριθμού των μαθητών σε κάθε τάξη. Πριν καν ληφθεί η τελική απόφαση για απεργία η επιστράτευση (η 3η κατά σειρά μετά την απεργία στο μετρό και στα ναυπηγεία) είναι δεδομένη. Καθετί που μπορεί να φανεί χρήσιμο στην παρεμπόδιση της απεργίας χρησιμοποιείται απροσχημάτιστα από το κράτος και τα καθεστωτικά μέσα, όπως η μέθοδος του «κοινωνικού αυτοματισμού» και η κατασυκοφάντηση της απεργίας με σκοπό την μετάθεση της έντασης στις κοινωνικές ομάδες και την καλλιέργεια ενός απεργοσπαστικού μηχανισμού αποτελούμενου από «αγανακτισμένους» γονείς και εθελοντικές ομάδες επιτήρησης.

Εμείς ως αυτόνομοι φοιτητές και φοιτήτριες που ταυτίζουμε τα συμφέροντά μας με αυτά της εργατικής τάξης επιλέγουμε να σταθούμε δίπλα στους απεργούς καθηγητές αντιλαμβανόμενοι τον αγώνα τους όχι σαν κλαδικό και συντεχνιακό αλλά ως αγώνας όλης της εργατικής τάξης ενάντια στην ποινικοποίηση των αγώνων, την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, την απαξίωση της εργασιακής δύναμης και της ζωής. Επιδιώκουμε τη σύνδεση και τη ανάπτυξη αγώνων και κινημάτων, με περιεχόμενα και μορφές ανταγωνιστικές στο υπάρχον,  που έχουν τη δυνατότητα να στήσουν οδοφράγματα απέναντι στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση που φαίνεται να σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της. Επιθυμούμε τη δημιουργία κοινοτήτων αγώνα μεταξύ των εκμεταλλευόμενων μακριά από κομματικές ή κρατικές διαμεσολαβήσεις, διαχωρισμούς και ταυτότητες (φοιτητικές και μη), με ταξικό προσανατολισμό ενάντια σε αυτούς που κερδοσκοπούν σε βάρος μας. Να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους οργανώνοντας απεργίες και άμεσες δράσεις, καταλαμβάνοντας τους χώρους δουλειάς και τη σχολή μας. Να μην τους αφήσουμε μόνους απέναντι στο κράτος και τα αφεντικά. Πόλεμο στον πόλεμο.

 

Το κείμενο σε pdf εδώ:Να βγούμε έξω από την πανεπιστημιακή γυάλα-Να συνδεθούμε με αγώνες της τάξης μας