ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ: Πρώτη φορά «Αριστερά»

Το παζάρι της «ελπίδας» έληξε επεισοδιακά με ακόμα ένα μνημόνιο και ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε να κάνει οτιδήποτε παραπάνω από κάποιες κινήσεις τακτικής (αφαίρεση κάγκελων περιμετρικά της Βουλής, άνοιγμα της ΕΡΤ, επαναπρόσληψη καθαριστριών/ διοικητικών υπαλλήλων, άρση των διαγραφών “λιμνάζοντων” φοιτητών κα.), για να δικαιολογήσει άλλωστε και το «αριστερό» του προφίλ, που με τόση προσπάθεια κατάφερε να δημιουργήσει, ενώ αναπαρήγαγε τα τελευταία χρόνια την τακτική της αφομοίωσης κινηματικών κομματιών της κοινωνίας. Ταυτόχρονα δε για να διατηρήσει συμπαγές το κοινωνικό σώμα και να κατευνάσει τις κοινωνικές εκρήξεις υιοθέτησε το ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας. Από την άλλη, η «φρέσκια» ακόμη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί την συνέχιση της πολιτικής απαξίωσης μέσα από την αναντίρρητη επιβολή του τρίτου και πλέον Μνημονίου, προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα την υποτίμηση μας. Μάλιστα, χαρακτηριστικό παράδειγμα της όξυνσης της ταξικής πάλης που θα ενταθεί και μέσα στο επόμενο διάστημα από πλευράς κράτους και κεφαλαίου είναι η ξαφνική δίωξη 14 διοικητικών υπαλλήλων που συμμετείχαν στις απεργίες ενάντια στην διαθεσιμότητα δύο χρόνια πριν. Η πρόφαση αυτής της δίωξης είναι ότι «ως υπαίτιοι του ότι με πρόθεση δεν συμμορφώθηκαν» προς την απόφαση του δικαστηρίου που κήρυξε παράνομη την απεργία για την 25η και την 26η Νοεμβρίου του 2013 και «απείχαν των υπηρεσιακών τους καθηκόντων συμπαρασύροντας στην αποχή τους αυτή και την πλειονότητα των διοικητικών υπαλλήλων, μελών των Συλλόγων τους». Διαφαίνεται λοιπόν, η στρατηγική του κεφαλαίου για περαιτέρω απαξίωση των ζωών μας μέσα από την ποινικοποίηση των αγώνων.

Και μέσα στο πανεπιστήμιο όμως τα πράγματα ακολουθούν την ίδια τροπή. Το νομοσχέδιο Μπαλτά για την Παιδεία , το οποίο είχε ανακοινωθεί την περασμένη άνοιξη πήγε «περίπατο», μιας και προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις για κάποιες από τις διατάξεις του (συμμετοχή των εργαζόμενων και των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές και στα όργανα διοίκησης των Σχολών και των Τμημάτων, κατάργηση διαγραφών φοιτητών και άλλων μέτρων του νομοσχεδίου Διαμαντοπούλου), ενώ η νέα κυβέρνηση προσπαθεί να καθυστερήσει την διαδικασία όσο το δυνατόν περισσότερο(ίσως για να αλλάξει πλεύση λέμε εμείς). Όπως και να εξελιχθεί η κατάσταση, όποιον χρωματισμό και να έχει η κρατική εξουσία, το πανεπιστήμιο θα εξακολουθεί να λειτουργεί ως θεσμός αναπαραγωγής, εκπαίδευσης και πειθάρχησης της εργασιακής μας δύναμης, διαχωρισμού χειρωνακτικής και διανοητικής εργασίας και αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας. Για αυτό το λόγο και η καταστολή θα αυξάνεται(βλέπε εκκενώσεις καταλήψεων, στεκιών) και η επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου θα εξελίσσεται.

ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Η Ευρώπη ρίχνει δάκρυα για τους μετανάστες

Ποτέ δεν πιστέψαμε ότι οι αρχηγοί των Ευρωπαϊκών κρατών ξαφνικά απέκτησαν ευαισθησία ώστε να ρίχνουν τόνους κροκοδείλιων δακρύων μπροστά στις οθόνες βλέποντας τα συνεχόμενα μεταναστευτικά ρεύματα να «εισβάλλουν» στις χώρες τους αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Άλλωστε κάποιοι από αυτούς ήταν πιο ειλικρινείς. Έκαναν όσο πιο ξεκάθαρη γινόταν την εχθρική τους στάση: χημικά, ξύλο και συλλήψεις περίμεναν τους μετανάστες στα σύνορα αρκετών χωρών. Από την άλλη, το ελληνικό κράτος παρακολούθησε όλο το καλοκαίρι «μουδιασμένα» το μεταναστευτικό ζήτημα, βάζοντας ως πρώτο και κύριο άξονα την οικονομική πολιτική και τις «γενναίες» διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη για το νέο Μνημόνιο. Το ντόπιο κεφάλαιο (μικρό και μεγάλο) ωστόσο συνειδητοποίησε από νωρίς τις μεταναστευτικές ροές ως μια επικερδή επιχείρηση και έκανε τα πάντα προς αυτή την κατεύθυνση (πχ. είναι άπειρες οι καταγγελίες για πώληση ειδών πρώτης ανάγκης έναντι υπέρογκων ποσών). Παράλληλα, η κοινωνία αντιμετώπισε το θέμα με μια σχετική σύγχυση, άλλοτε υιοθετώντας ρατσιστικές συμπεριφορές (βλέπε νησιά του Αιγαίου) και άλλοτε αντιμετωπίζοντας το θέμα των μεταναστών πιο συναισθηματικά (κάνοντας άλλωστε τον σαφή διαχωρισμό ανάμεσα σε πρόσφυγες και μετανάστες). Δεν λείπουν βέβαια και οι εξαιρέσεις μερικών κομματιών που από την πρώτη στιγμή έδειξαν έμπρακτα αλληλεγγύη(συλλογή πρώτων ειδών, φιλοξενία, πορείες κλπ).

Εμείς από την πλευρά μας πιστεύουμε πως τα κροκοδείλια δάκρυα και τα χημικά είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Το κεφάλαιο και οι εκφραστές του θα διαχειρίζονται πάντα τους καταπιεσμένους και στην προκειμένη περίπτωση τους μετανάστες σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Έτσι, άλλες φορές θα αποτελούν απλά μάζες πλεονάζοντων ανθρώπων που θα πρέπει να εξαφανιστούν από τον χάρτη , είτε με την φυλάκισή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε με την φυσική εξόντωσή τους και άλλες φορές θα τους μεταχειρίζονται ως φτηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό για την ενίσχυση της κυριαρχίας τους. Για αυτό τον λόγο, μόλις οι ανάγκες για εύκολα εκμεταλλεύσιμο προσωπικό κορεστούν στο εσωτερικό της Ευρώπης, τα δάκρυα θα στερέψουν και οι μετανάστες θα γευθούν για ακόμη μία φορά το πρόσωπο της εξουσίας.

                                                                                                         ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Για εμάς, που δεν αναγνωρίζουμε εθνικά σύνορα και διαχωρισμούς, οι δύο πράξεις αυτού του έργου έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους. Κι αυτό γιατί είναι δύο διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας πολιτικής, αυτής της εκμετάλλευσης των από τα κάτω, κύριο γνώρισμα της καπιταλιστικής κοινωνίας στην οποία ζούμε. Απέναντι σε όλα αυτά είναι χρέος μας να χτίσουμε τα απαραίτητα αναχώματα , προτάσσοντας την συλλογική πάλη για την υπεράσπιση των ταξικών μας συμφερόντων. Το είπαμε και θα το ξαναπούμε:

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

Το κείμενο σε pdf εδώ: ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ… σε δύο πράξεις

Την Δευτέρα 12/10, ημέρα διεξαγωγής της δίκης των 14 εργαζομένων στα πανεπιστήμια οι οποίοι διώκονται για την συμμετοχή τους στις απεργίες του 2013 ενάντια στις διαθεσιμότητες, κολλήθηκαν στράτσα στο εσωτερικό της σχολής μας καθώς και απέναντι από την Πρυτανεία του ΑΠΘ, ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ

Η πρυτανεία του ΑΠΘ τελεί υπό κατάληψη από εμάς.
Είμαστε οι «άγνωστοι» για τους πρυτάνεις φοιτητές/τριες που τασσόμαστε ενάντια στην αναδιάρθρωση που επιβάλλεται εντός κι εκτός των πανεπιστημίων, εργαζόμενες και απολυμένοι, πρώην φοβισμένοι και νυν οργισμένοι, αγωνιζόμενες ενάντια σε κάθε προσπάθεια του κεφαλαίου να επιβληθεί πάνω στις ζωές μας.

Συναντηθήκαμε στην προηγούμενη κατάληψη της πρυτανείας που καλέστηκε από την Σχολή Καλών Τεχνών στις 3/12 και μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις και δράσεις διαμορφώσαμε συντροφικές σχέσεις και ξεκινήσαμε μια διαδικασία αγώνα που κορυφώθηκε με την παρουσία μας ως αυτούσιου μπλοκ στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη.

Βλέποντας την αναδιάρθρωση, εκπαιδευτική και όχι μόνο, ως ένα δομικό συστατικό του συστήματος ώστε αυτό να αναπαραχθεί και να επιβιώσει, το πανεπιστήμιο δε θα μπορούσε παρά να είναι ένα ακόμα πεδίο εφαρμογής αυτής της διαδικασίας. Στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης βλέπουμε να εντείνεται ο επιχειρηματικός του χαρακτήρας με την αυξανόμενη είσοδο του ιδιωτικού κεφαλαίου, η οποία που επιταχύνεται με τους νόμους Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου (ν. 4009) που μπαίνουν σταδιακά σε πλήρη εφαρμογή. Έτσι, βλέπουμε την ποιότητα της ζωής και των σπουδών μας να υποβαθμίζεται δραματικά:

Η πρόσβαση στη σίτιση και τη στέγαση υπό προϋποθέσεις (μείωση των θέσεων στις εστίες με υπερβολικά εισοδηματικά κριτήρια, αποκλεισμοί στη λέσχη), ο περιορισμός των παρεχόμενων συγγραμμάτων, η απουσία υλικοτεχνικών υποδομών και η μη παροχή του αναγκαίου εξοπλισμού, η κατάργηση της δωρεάν μετακίνησης των φοιτητών σε σχολές και εργαστήρια εκτός πανεπιστημιούπολης, έχουν σαν άμεση συνέπεια τη μετακύλιση του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας.

Παράλληλα βλέπουμε να επέρχεται η εντατικοποίηση των σπουδών μας, με περιορισμό χρόνου σπουδών (2ν, ν+2) και απειλή διαγραφής μετά τη συμπλήρωση αυτών των ετών, απουσίες, μαθήματα αλυσίδες και περισσότερα υποχρεωτικά μαθήματα.
Καλλιεργείται ταυτόχρονα ένα μοντέλο φοιτητή, αυτό του επιστήμονα-καριερίστα ο οποίος, από τη μία δεν ασχολείται πλέον με τίποτα άλλο πέρα από τα ακαδημαϊκά ζητήματα, κι από την άλλη δέχεται/υφίσταται την απλήρωτη εργασία ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια μέσω των απλήρωτων πρακτικών εξασκήσεων ή μέσω της συμμετοχής σε ερευνητικά προγράμματα (με ελάχιστη ή μηδαμινή αμοιβή) από τα οποία αντλούν υπεραξία οι εταιρίες και οι «μεγαλοκαθηγητάδες».

Βλέπουμε μια λογική κατάργησης-υποβάθμισης των συλλογικών διαδικασιών, η οποία σε συνδυασμό με τη νοοτροπία του ατομικισμού που εμφυσείται ήδη από τα μαθητικά χρόνια (ακόμη περισσότερο με το «νέο Λύκειο») οδηγεί στη διαμόρφωση ενός ευέλικτου, αναλώσιμου εργαζόμενου, ο οποίος βλέπει το μέλλον του μόνο μέσω του ατομικού δρόμου και της σταδιακής υιοθέτησης κανιβαλιστικών λογικών.

Σε μια προσπάθεια να ξεπεράσουμε τη φοιτητική μας ιδιότητα, αναγνωρίζουμε την επίθεση αυτή του κράτους και του κεφαλαίου στην εκπαίδευση ως άμεσα συνυφασμένη με τη γενικότερη επίθεση στα υπόλοιπα καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, καθώς και τη συντήρηση και όξυνση των διαχωρισμών μεταξύ μας ως ένα ακόμη μέσο αναπαραγωγής του υπάρχοντος συστήματος.

Υπό αυτό το πρίσμα αξίζει να ιδωθεί και ο αγώνας του απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού που διεκδικεί τις άδειες του, ως μικρές ανάσες ελευθερίας στο καθεστώς εγκλεισμού που του έχει επιβληθεί. Ο αγώνας αυτός γίνεται αντιληπτός σε μας σαν μια προσπάθεια αντίστασης στην βαρβαρότητα που επιβάλλει η αναμόρφωση και του σωφρονιστικού συστήματος, σαν μια προσπάθεια να διαρρηχθεί η εκκωφαντική σιωπή που απλώνεται γύρω από τις φυλακές τύπου Γ. Η περαιτέρω αυταρχικοποίηση του σωφρονιστικού συστήματος περιλαμβάνει περικοπές αδειών, λευκά κελιά, αστυνομική καταστολή, περιορισμό επισκεπτηρίων, και αποσκοπεί στον παραδειγματισμό όσων αγωνίζονται μέσα και έξω από τις φυλακές.

Χρησιμοποιώντας ανάλογα το σώμα τους, απεργία πείνας πραγματοποιούν και οι Σύριοι μετανάστες στο Σύνταγμα που ζητούν πολιτικό άσυλο. Οι επιλογές τους, έρχονται σε ρήξη με τις κυρίαρχες ρητορικές που παρουσιάζουν τους μετανάστες σαν άβουλα όντα που άγονται και φέρονται όπως βολεύει το κράτος και τους επαγγελματίες υπερασπιστές. Δείχνει ότι όσο και αν ο καπιταλισμός προσπαθεί να ελέγξει τις μεταναστευτικές ροές, θα υπάρχουν πάντα κάποιοι που θα αντιτίθενται στη τάση του αυτή και θα αγωνίζονται για την κοινωνική τους χειραφέτηση.

Η καπιταλιστική αναδιάρθρωση θέτει όλο και πιο εξευτελιστικούς όρους και μεγαλύτερη υποτίμηση της εργασίας βάζοντας τον καθέναν από μας στη θέση του επισφαλούς εργαζόμενου με μισθούς πείνας, του άνεργου ή της απολυμένης δουλεύοντας ακόμα και τις Κυριακές και τις αργίες. Ταυτόχρονα, το υποτιθέμενο κράτος πρόνοιας αποσύρεται, αποκλείοντας τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα από την κάλυψη βασικών αναγκών όπως υγεία, ρεύμα και μεταφορές – με πιο πρόσφατο παράδειγμα την αύξηση των κομίστρων του ΟΑΣΘ – δίνοντας τη θέση του σε ένα κράτος που στρατιωτικοποιείται ολοένα και περισσότερο, προκειμένου να περιφρουρήσει καλύτερα τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.

Η προσπάθεια εμπέδωσης του δόγματος «ησυχία, τάξη και ασφάλεια» περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την επιστράτευση απεργών, την καταστολή του αγώνα των κατοίκων στις Σκουριές, την επέμβαση των ΜΑΤ στην Νομική Αθηνών τις παραμονές της επετείου για τη 17 Νοέμβρη, τη βίαιη καταστολή του κόσμου που βγήκε στους δρόμους για να διαδηλώσει στις 6 Δεκέμβρη.

Με αφορμή όλα τα παραπάνω, καθώς και την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους 17 συλληφθέντες στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, το αίτημά μας για δικαίωση του αγώνα του απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού αλλά και των Σύριων απεργών πείνας, προχωρήσαμε στην ανακατάληψη του κτηρίου διοίκησης του ΑΠΘ από σήμερα 9/12. Επιθυμούμε τη δημιουργία ενός πραγματικού κέντρου αγώνα που θα μπλοκάρει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και το τελευταίο νομοθετικό της διάταγμα, τις διαγραφές και τις απολύσεις, τη θέσπιση διδάκτρων, τη μετακύλιση του κόστους ζωής σε εμάς, την προσπάθεια κατάργησης των φοιτητικών συλλόγων και κάθε μορφής καταστολής οποιασδήποτε φωνής που αντιστέκεται.

Επιλέγουμε το κτίριο της Πρυτανείας διότι αποτελεί μεταξύ άλλων χώρο δράσης μας, όντας κομμάτι του πανεπιστημίου και μάλιστα κεντρικό, γεγονός που μας επιτρέπει να έρθουμε σε επαφή με περισσότερο κόσμο μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα, καθώς και λόγω της ιδιότητάς του ως κεντρικού σημείου επικύρωσης αποφάσεων της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, ιδιότητα στην οποία βασιζόμαστε ώστε να παρακωλύσουμε μέσω της κατάληψης ορισμένες από αυτές τις διαδικασίες.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ 6ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ
ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΡΙΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ 10/12 ΣΤΙΣ 17:00 ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Ανοιχτή συνέλευση κατειλημμένης πρυτανείας

Για­­ την πορεία της 6^η Δεκέμβρη στη Θεσσαλονίκη…

Η σχολή Καλών Τεχνών (Κινηματογράφου,Θεάτρου, Εικαστικό και Μουσικό) τελούσε υπό κατάληψη για αρκετές βδομάδες με σκοπό να μπλοκάρει το νόμο Διαμαντοπούλου και να θίξει σημαντικά λειτουργικά ζητήματα. Την Τετάρτη 3/12 το συντονιστικό της σχολής προβαίνει σε κατάληψη και του κτηρίου διοίκησης του Α.Π.Θ, Πρυτανεία, με εμπλουτισμένο περιεχόμενο (ενδοπανεπιστημιακή καταστολή και μη, απεργία πείνας Ν. Ρωμανού). Την επομένη γίνεται ανοιχτό κάλεσμα που στόχο έχει να εμπλέξει περισσότερους φοιτητές και όχι μόνο σε μια διαδικασία αγώνα. Εμπλακήκαμε λοιπόν στον αγώνα αυτό ενάντια στην εκπαιδευτική και όχι μόνο αναδιάρθρωση, την υποτίμηση της ζωής μας και την αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών πείνας, προσπαθώντας να ξεπεράσουμε τους συντεχνιακούς διαχωρισμούς και να συνδεθούμε με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας.

Ως κατάληψη Πρυτανείας, με βάση τα παραπάνω προτάγματα, θεωρήσαμε σημαντικό να κατέβουμε με οργανωμένο μπλοκ στην πορεία της 6^ης Δεκέμβρη, σε μια προσπάθεια να δοκιμάσουμε τις σχέσεις μας έμπρακτα και να απεμπολήσουμε το φόβο και την αδράνεια συλλογικά. Κατά τη διάρκεια της πορείας έγινε εμπρηστική επίθεση από ΑΤΟΜΑ στο πολυκατάστημα Zara home, ενώ μέσα βρίσκονταν εργαζόμενες και πελάτες. Κόσμος της κατάληψης Πρυτανείας αλλά και διαδηλωτές των γύρω μπλοκ έσπευσε να σβήσει τη φωτιά και να απομακρύνει τον κόσμο που βρισκόταν στο εσωτερικό του κτηρίου. Είμαστε ενάντια σε λογικές, σαν αυτές που οδήγησαν πριν λίγα χρόνια στην Marfin, λογικές που μιλάνε για επίθεση σε καπιταλιστικούς στόχους, παραβλέποντας ότι μέσα στα κτήρια μπορεί εκείνη την ώρα να βρίσκεται κόσμος.

Εν συνεχεία, παρενέβησαν οι αστυνομικές δυνάμεις καταστολής, με τη ρίψη δακρυγόνων, κρότου λάμψης και με άγριους ξυλοδαρμούς, πρακτικές που συνεχίστηκαν το απόγευμα στο κατηλειμμένο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Το αποτέλεσμα της μηδενικής ανοχής: προσαγωγές, συλλήψεις και μεγάλος αριθμός τραυματισμών, εκ των οποίων ορισμένοι ιδιαίτερα σοβαροί. Η έντονη καταστολή στην πορεία της Θεσσαλονίκης δεν αποτελεί εξαίρεση. Αντίστοιχη ήταν η συμπεριφορά της αστυνομίας σε όλες τις πόλεις που πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις, με τρανταχτά παραδείγματα αυτά της Πάτρας, της Αθήνας και της Μυτιλήνης. Η επίθεση αυτή ολοκληρώνεται με την επιβολή ποινών κακουργηματικού χαρακτήρα, στα πλαίσια του κουκουλονόμου, σε συλληφθέντες της πορείας της Θεσσαλονίκης, χαρακτήριζοντας οποιονδήποτε αγωνίζεται έμπρακτα, ως τρομοκράτη.

Η προσπάθεια επιβολής πανικού και φόβου απο την πλευρά του κράτους, όχι μόνο δε σταματά τους αγώνες μας, αλλά αντιθέτως μας πεισμώνει περαιτέρω. Εμείς απο την πλευρά μας συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε, προσπαθώντας να δημιουργήσουμε τις εξελίξεις και όχι απλά να τρέχουμε πίσω απο αυτές. Στήνουμε δομές ανταγωνιστικές προς το υπάρχον, βάζοντας τα δικά μας χαρακτηριστικά, λειτουργώντας ισότιμα και προσπαθώντας να απαντήσουμε στις ανάγκες μας αλλά και να οξύνουμε τις αντιφάσεις. Σκοπός μας είναι να βγαίνουμε πιο δυνατές, πιο αποφασισμένοι και καλύτερα εφοδιασμένες μετά απο κάθε αγώνα. Ως απάντηση σε όλα τα παραπάνω και στην συνολικότερη υποτίμηση των ζωών μας, προχωράμε σε ανακατάληψη της πρυτανείας ως ένδειξη αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της 6^ης Δεκέμβρη, στον αγώνα του Ν. Ρωμανού και στους σύριους απεργούς πείνας στην πλατεία συντάγματος.

ΑΘΩΩΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ 6^ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ Ν. ΡΩΜΑΝΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΡΙΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΣΤΙΣ 11:00, ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 9/12      

ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 9/12, ΣΤΙΣ 19:00, ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ

ανοιχτή συνέλευση της κατάληψης πρυτανείας

Η πρυτανεία του ΑΠΘ τελεί υπό κατάληψη από εμάς. Είμαστε φοιτητές/τριες ενάντια στην εκπαιδευτική και όχι μόνο αναδιάρθρωση, εργαζόμενοι και απολυμένες, πρώην φοβισμένοι νυν οργισμένοι, αγωνιζόμενες ενάντια σε κάθε προσπάθεια του κεφαλαίου να επιβληθεί πάνω στις ζωές μας. Θεωρούμε τους εαυτούς μας ένα με τους απεργούς πείνας στις φυλακές, την πλατεία Συντάγματος, τα κέντρα κράτησης μεταναστών. Ξεπερνάμε τους συντεχνιακούς διαχωρισμούς και επιδιώκουμε τη σύνδεση με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια μέσα και έξω από την εκπαίδευση, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, την εργασία, τις φυλακές.

Θέλουμε μέσα από την κατάληψη να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας, σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες καταλήψεις που συμβαίνουν ανά την Ελλάδα: ο κινηματογράφος «Ολύμπιον» στη Θεσσαλονίκη, το κτίριο της ΓΣΕΕ και το Πολυτεχνείο στην Αθήνα, δεκάδες άλλες πανεπιστημιακές σχολές και κτίρια, στον Ν. Ρωμανό που αγωνίζεται για τη χορήγηση των εκπαιδευτικών του αδειών.

Παράλληλα, επιθυμούμε τη δημιουργία ενός πραγματικού κέντρου αγώνα που θα μπλοκάρει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και το τελευταίο νομοθετικό της διάταγμα το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου (ν. 4009), τις διαγραφές και τις απολύσεις, τη θέσπιση διδάκτρων, τη μετακύλιση του κόστους ζωής σε εμάς, την προσπάθεια κατάργησης των φοιτητικών συλλόγων και κάθε μορφής καταστολής οποιασδήποτε φωνής που αντιστέκεται.
Καλούμε: κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο, να μπει στη διαδικασία μαζικών συνελεύσεων και διαδικασιών, να λάβει αγωνιστικές αποφάσεις, να στηρίξει τις καταλήψεις που ήδη υπάρχουν (Ολύμπιον, Πρυτανεία) με στόχο τόσο την αλληλεγγύη στον αγώνα του Ν. Ρωμανού όσο και το μπλοκάρισμα της πολιτικής της απαξίωσης.

Επόμενη Ανοιχτή Συνέλευση Κατειλημμένης Πρυτανείας: Παρασκευή 5/12 στις 19.00 στο κτήριο της Πρυτανείας

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ Ν. ΡΩΜΑΝΟΥ,

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΑΔΕΙΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ,

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

Ανοιχτή Συνέλευση Κατάληψης Πρυτανείας