Για τις συνθήκες εργασίας
στο «Ζωή και Κότα»
Ο λόγος γίνεται για το οβελιστήριο «Ζωή και Κότα» στη Ροτόντα. Και γίνεται λόγος επειδή στις 27 Μάη ανακοινώθηκε σε 3 διανομείς η απόλυσή τους, επειδή διεκδίκησαν τα αυτονόητα. Αν και από ότι φαίνεται αυτονόητο για τα αφεντικά είναι οι εργαζόμενοί τους να δουλεύουν ανασφάλιστοι, να δουλεύουν με δικά τους μηχανάκια (επιβαρυνόμενοι με τα έξοδα συντήρησης), να δουλεύουν εντατικοποιημένα ωράρια χωρίς διάλειμμα, με τις πιέσεις για όλο και γρηγορότερη εκτέλεση της εργασίας τους, να δουλεύουν κάνοντας εκτός από τους διανομείς και τους σερβιτόρους και να δουλεύουν χωρίς να παίρνουν δώρα και επιδόματα. Να δουλεύουν ακόμα χωρίς κάποιου είδους αποζημίωση όταν ένας εκ των τριών υπέστη εργατικό ατύχημα που τον κράτησε 3 εβδομάδες εκτός εργασίας.
Κάθε διεκδίκηση των εργαζομένων συνοδεύτηκε από ανάλογες εκδικητικές απαντήσεις των αφεντικών. Όταν οι εργαζόμενοι ζήτησαν το δώρο των Χριστουγέννων το Δεκέμβρη του 2012, τα αφεντικά απάντησαν με απόλυση του ενός διανομέα. Χάρη στα άμεσα αντανακλαστικά εργαζομένων από το μαγαζί αλλά και άλλων, πάρθηκε πίσω. Όταν οι εργαζόμενοι πίεσαν για την υπογραφή συμβάσεων μετά από έναν και πλέον χρόνο μαύρης εργασίας, τα αφεντικά απάντησαν με την προσπάθεια «να τους κάνουν τη ζωή κόλαση» μέσα στη δουλειά. Όταν οι εργαζόμενοι ζήτησαν το δώρο Πάσχα, με τη γνωστή απάντηση-καραμέλα «το μαγαζί δεν βγαίνει» και μετά από εντάσεις πήραν ένα τμήμα του δώρου, ήρθε και η εκδικητική μείωση των ωρών εργασίας τους. Όταν απαίτησαν και το υπόλοιπο δώρο, και μία μέρα αφότου το πήραν, ήρθαν οι απολύσεις τους στις 27 Μάη. Στη διάρκεια αυτή, όπως λένε και οι ίδιοι «ενάντια στην υποτίμηση της εργασίας μας, επιλέξαμε να κινηθούμε από κοινού ως εργαζόμενοι διανομείς στα πλαίσια των αναγκών μας».
Το «Ζωή και Κότα» δεν είναι
μεμονωμένο περιστατικό
…ούτε στον επισιτισμό,
μιας και οι εργαζόμενοι/ες στα μπαράκια, τα ψητάδικα, τις καφετέριες κλπ γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι θα πει μαύρη εργασία και απλήρωτα κυριακάτικα, νυχτερινά, δώρα κλπ. Με λίγα λόγια τι θα πει «30 ευρώ στο χέρι και τίποτα άλλο». Και φυσικά το πόσο αναλώσιμος/η είσαι αν διανοηθείς να ζητήσεις κάτι από τα παραπάνω.
…ούτε και στους άλλους χώρους εργασίας.
Από τον ιδιωτικό τομέα, που σε πολλές επιχειρήσεις τα δεδουλευμένα αποτελούν χρωστούμενα μηνών, που όσοι πληρώνονται δουλεύουν με μισθούς που έχουν κατακρεουργηθεί και υπό το φόβο της απόλυσης, μέχρι τον δήθεν προνομιούχο δημόσιο τομέα, που κι εκεί όποιος διαμαρτύρεται επιτάσσεται (ναυτεργάτες, μετρό, καθηγητές). Κι όλα αυτά μας λένε για τους/τις «τυχερούς/ές» που εργάζονται και δεν είναι άνεργοι/ες.
Για αυτό λοιπόν κι εμείς, αναγνωρίζοντας επιπλέον ότι στη σημερινή συνθήκη της κρίσης τα αφεντικά βρίσκουν το έδαφος για να υποτιμήσουν κι άλλο την εργασία μας και να πειθαρχήσουν όσους/ες αντιστέκονται, στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στον αγώνα των 3 διανομέων στο «Ζωή και Κότα» για την καταβολή των δεδουλευμένων τους (δώρα, νυχτερινά κλπ) και την ανάκληση των απολύσεων. Είμαστε δίπλα τους στις διεκδικήσεις τους και απέναντι στην τρομοκρατία που στους χώρους δουλειάς τα αφεντικά προσπαθούν να επιβάλουν. Γιατί σε μία συνθήκη εκβιαστική σαν τη σημερινή, το να ανακαλύψουμε ξανά τη δύναμή μας, τη συλλογική μας δράση δηλαδή, είναι μονόδρομος.
Πρωτοβουλία αλληλεγγύης
στους απολυμένους διανομείς του “ζωή και κότα”
