Καθώς η επίθεση του κεφαλαίου και του κράτους του συνεχίζεται αμείωτη σε όλα τα μέτωπα, καθώς οι περιφράξεις και οι αποκλεισμοί εντείνονται, καθώς το πανεπιστήμιο μετατρέπεται σε έναν αποστειρωμένο χώρο αποκλειστικά για ακαδημαϊκούς σκοπούς, εμείς δεν σταματάμε να οργανωνόμαστε από τα κάτω με βάση την ταξική μας ταυτότητα, ξεπερνώντας τους διαχωρισμούς. Υπερασπιζόμαστε τα στέκια και τις καταλήψεις, ενισχύουμε τις δομές του ανταγωνιστικού κινήματος, επανοικιοποιούμαστε τους χώρους εργασίας μας και τις σχολές, ανασυνθέτουμε την κοινότητα αγώνα μας.

Ούτε εισιτήρια, ούτε ελεγκτές,

Συνεπιβάτες στις λεωφορειακές γραμμές, σύντροφοι στην αναμονή στη στάση:

Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ γιατί πρέπει να πληρώνουμε εισιτήριο στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Μας λένε ότι αποτελούν μια δημόσια επιχείρηση, η οποία προκειμένου να συνεχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες της και να πληρώνει τους εργαζόμενους πρέπει να έχει κάποια έσοδα. Μήπως μας περνάνε για ηλίθιους;

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δε δημιουργήθηκαν για να ικανοποιήσουν την ανθρώπινη ανάγκη για μετακίνηση αλλά τις ανάγκες των αφεντικών και της καπιταλιστικής παραγωγής. Οι καθημερινές διαδρομές τους προορίζονται για τη μετακίνηση της εργατικής μας δύναμης, στο εργοστάσιο και τους χώρους εργασίας, στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, στα μπαρ και τα κέντρα διασκέδασης. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς αποτελούν την οργανωμένη μετακίνηση της εργασίας μας στην πόλη, μέσω της οποίας τα διάφορα αφεντικά επωφελούνται, βγάζουν φράγκα και θέλουν από πάνω να την πληρώνουμε εμείς. Σε τελική ανάλυση, από πού κι ως πού προκύπτει ότι πρέπει εμείς να πληρώνουμε για παροχές του κοινωνικού κράτους; Πόσες ακόμα από τις κατακτήσεις της τάξης μας πρέπει να χαρίσουμε στο κράτος και τους λακέδες του; Ήδη ο μισθός μας, για όσους δουλεύουν ακόμα, δεν φτάνει ούτε για το μήνα, πόσο μάλλον για να πληρώνουμε τα κάθε λογής χαράτσια τους (ΔΕΗ, ΕΝΦΙΑ). Στα «δημόσια» νοσοκομεία πληρώνουμε είσοδο, στα «δημόσια» πανεπιστήμια το κόστος φοίτησης μετακυλίεται όλο και περισσότερο σε εμάς. Και τώρα πρέπει να ανεχτούμε και την αύξηση της τιμής του εισιτηρίου των λεωφορείων.

Σε αντίθεση με την αύξηση του εισιτηρίου, οι ήδη μειωμένοι λόγω περικοπών, μισθοί των εργαζομένων μειώνονται ακόμα περισσότερο και οι υπηρεσίες που παρέχουν συνεχίζουν να χειροτερεύουν. Τα δρομολόγια έχουν αραιώσει δραματικά και τώρα πια καταργούνται και όσα ξεκινούσαν μετά τις 00:00. Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου αν το κράτος θέλει να μειώσει τις κρατικές επιχορηγήσεις του και ο ΟΑΣΘ να αυξήσει τα έσοδα του για να εξασφαλίσει την «βιωσιμότητα» του, δεν θα βάλουμε εμείς πλάτη για να σωθούν οι καπιταλιστές. Μην ξεχνάμε ότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι και αυτά προϊόντα της δικής μας εργασίας. Αρνούμαστε να πληρώσουμε εισιτήριο, αρνούμαστε να πληρώσουμε για αυτά που μας ανήκουν.

ελεύθερες για όλους οι μεταφορές

Δεν μας τρομοκρατούν οι καταγγελίες για «λαθρεπιβίβαση», ούτε οι security και οι ελεγκτές που πληρώνονται με ποσοστά ανά κλήση και δείχνουν ιδιαίτερο ζήλο, ειδικά όταν πρόκειται για μετανάστες, στο να κόβουν πρόστιμα και να καλούν τους μπάτσους. Δεν ξεχνάμε το θάνατο του Θανάση Καναούτη, πέρυσι τον Αύγουστο στο Περιστέρι, μετά από «διαπληκτισμό» με ελεγκτή επειδή δεν είχε εισιτήριο. Δεν ψαρώνουμε από τους νομοταγείς μικροαστούς που θέλουν να κάνουν θυσίες για τη χώρα, αν θέλουν ας πληρώσουν αυτοί το εισιτήριο μας.

Εμείς συνεχίζουμε το βιολί μας, δεν κόβουμε εισιτήριο ή ανταλλάσουμε τα ήδη επικυρωμένα. Χρησιμοποιούμε τα νομοθετικά μέσα εναντίον τους, δεν δίνουμε τα στοιχεία μας σε ελεγκτές και security παρά μόνο αν είναι παρών αστυνομικός, δεν τους ακολουθούμε και κατεβαίνουμε στην επόμενη στάση, η παράνομη παρακράτηση (άρθρο 325 του Ποινικού Κώδικα) διώκεται αυτεπάγγελτα. Δείχνουμε αλληλεγγύη μεταξύ μας και δεν αφήνουμε κανέναν στα χέρια των μπάτσων και των ελεγκτών. Τσαμπουκαλευόμαστε μαζί τους και τους παρεμποδίζουμε κατά τη διάρκεια της άθλιας δουλειάς τους, στεκόμαστε δίπλα στους μετανάστες κόντρα στις ρατσιστικές ρητορείες, μπλοκάρουμε τα ακυρωτικά μηχανήματα. Αναγνωρίζουμε, στα πρόσωπα των συνεπιβατών μας, συντρόφους στις καθημερινές διαδρομές, συλλογικοποιούμε τις αρνήσεις και τις αντιστάσεις μας. Μετατρέπουμε τα λεωφορεία σε ένα ακόμη πεδίο αγώνα, επικοινωνίας και δράσης ενάντια σε όσους μας κλέβουν τη ζωή και κερδοσκοπούν εις βάρος μας.
       

       ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ

       ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΕΓΚΤΩΝ

Το κείμενο σε pdf εδώ: Ούτε εισιτήρια, ούτε ελεγκτές, ελεύθερες για όλους οι μεταφορές

Αλτ! control, delete                                                                                                                                                                                              (ή αλλιώς πειθάρχηση, έλεγχος, διαγραφή)

Με απαρχή την κρίση, τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις τους τα τελευταία χρόνια εξαπολύουν μια επίθεση σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας μας, που είναι κάτι παραπάνω από προφανής. Μειώσεις μισθών, απολύσεις, επισφαλείς σχέσεις εργασίας, νομοθετικές ρυθμίσεις που εντείνουν τον έλεγχο και την καταστολή, είναι μόνο μερικές από τις πλευρές της βίαιης υποτίμησης της ζωής μας. Προφανώς, το πανεπιστήμιο, σαν ενεργό κύτταρο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, δε θα μπορούσε να λείπει από αυτόν τον κύκλο μεταρρυθμίσεων. Το τελευταίο διάστημα, πολλά κομμάτια του πανεπιστημίου (εργολαβικοί, διοικητικοί υπάλληλοι) έχουν πληγεί από τις απολύσεις και το μέτρο διαθεσιμότητας, ενώ οι αγώνες τους κάθε φορά καταστέλλονται και βρίσκουν τα όρια τους. Παράλληλα, η στροφή στην ιδιωτικοποίηση που λαμβάνει χώρα τα τελευταία χρόνια, από τη μεριά του κεφαλαίου και του κράτους του, και η επίθεση τους στον κοινωνικό μισθό, μετακυλύει το κόστος φοίτησης στις πλάτες των φοιτητών (λέσχη, συγγράμματα) και εντατικοποιεί τις σπουδές μας, προκειμένου να μετατρέψει το πανεπιστήμιο σ’ ένα χώρο μετάδοσης στείρας γνώσης, αφιλόξενο προς κάθε πολιτική διαδικασία και δομή, σύμφωνα με τα πρότυπα των πανεπιστημίων του εξωτερικού.
Επόμενη πράξη αυτού του έργου, οι διαγραφές των «αιώνιων» φοιτητών. Ο Λοβέρδος, ως νέος υπουργός παιδείας, δεσμεύτηκε να «καθαρίσει» (όπως καθάρισε το 2012 την ελληνική κοινωνία από τις οροθετικές γυναίκες) τα πανεπιστήμια από 180.000 φοιτητές, οι οποίοι έχουν ξεπεράσει το όριο σπουδών τους. Σύμφωνα με τη ρύθμιση, που υπερψηφίστηκε στην Βουλή στις αρχές Σεπτέμβρη, όσοι φοιτητές παρουσιάστηκαν σε κάποια από τις εξεταστικές ή έχουν συμπληρώσει δήλωση μαθημάτων τα τελευταία δύο χρόνια εξαιρούνται από την άμεση διαγραφή και τους δίνεται η δυνατότητα συμμετοχής στις δύο επόμενες εξεταστικές, του Σεπτεμβρίου και του Ιανουαρίου. Αυτή η εξέλιξη έχει ως σκοπό να ενισχύσει την τακτική του «διαίρει και βασίλευε», εκτονώνοντας την επικρατούσα ένταση και διασπώντας ακόμα περισσότερο το φοιτητικό σώμα.
Πόσο μεγάλο είναι λοιπόν το βάρος που αποτελούν οι αιώνιοι φοιτητές για το ελληνικό πανεπιστήμιο; Η πραγματικότητα είναι γνωστή σε κάθε έναν που έχει έστω και μια μικρή σχέση με το πανεπιστήμιο. Οι «λιμνάζοντες» φοιτητές, όπως είναι η καινούρια τους sic ονομασία, δεν κοστίζουν κάτι περισσότερο από δύο-τρία χαρτιά σε κάθε εξεταστική. Δεν έχουν πάσο και ως εκ τούτου στερούνται όλων των φοιτητικών παροχών (δωρεάν σίτιση, στέγαση). Αιτία της «αιωνιότητας» μπορεί να είναι η παράλληλη με τις σπουδές εργασία, μια συνθήκη η οποία δυσχεραίνει τη χρονική ρύθμιση των σπουδών. Όπως επίσης, και η οικονομική αδυναμία ορισμένων φοιτητών να εγκατασταθούν στον τόπο που εδρεύει η σχολή τους, με αποτέλεσμα να μπορούν να συμμετέχουν σε ορισμένες μόνο εξεταστικές. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι όλα αυτά πραγματοποιούνται για χάρη της περαιτέρω εντατικοποίησης. Όχι απλά στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα ενάντια στις διαγραφές, αλλά τον θεωρούμε δικό μας, καθώς το μέτρο στοχεύει σε όλους μας, εφαρμόζοντας στη συνέχεια τη διαγράφη του εκάστοτε φοιτητή που συμπληρώνει τα ν+2 έτη σπουδών. Το κράτος χρειάζεται ένα πανεπιστήμιο έρμαιο στις επιταγές του κεφαλαίου, απαλλαγμένο από όλους τους «ανεπιθύμητους», ώστε να το παραδώσει «τακτοποιημένο» στις επιχειρήσεις που ήδη το λυμαίνονται.
Εμείς από τη μεριά μας, επιλέγουμε να βρισκόμαστε στο δρόμο, να συλλογικοποιούμε τους αγώνες μας, να προσπαθούμε να τους συνδέσουμε με τα κομμάτια της τάξης μας μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο. Προσπαθούμε να συμβάλλουμε στην όξυνση της ταξικής πάλης, την αυτόνομη και ταξική οργάνωση φοιτητών και εργαζομένων, την αμφισβήτηση της γνώσης και του θεσμού του πανεπιστημίου, την άρνηση του φοιτητικού lifestyle και των καθεστωτικών παρατάξεων. Δηλώνουμε ότι θα είμαστε έτοιμοι να μπλοκάρουμε τις διαγραφές, την εντατικοποίηση των σπουδών μας, την αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου και την περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής μας.

Το κείμενο σε pdf εδώ: Αλτ! control, delete (ή αλλιώς πειθάρχηση, έλεγχος, διαγραφή)

Party οικονομικής ενίσχυσης για την έκδοση μπροσούρας

Παρασκευή 26/9 | μετά τη 01:00 | Τρίγωνο Πολυτεχνείο

Μύθια μόνο vol. II

Φωτογραφίες από τη μικροφωνική/συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες μετανάστες της ΑΣΟΕΕ που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Αριστοτέλους την Τρίτη 24/6, από το Αυτόνομο Σχήμα Πολιτικών Μηχανικών και την Αυτόνομη Παρέμβαση Νομικής – Απόδραση.

Στις 8/4 η αστυνομία επιτίθεται άλλη μια φορά στην ΑΣΟΕΕ με αποτέλεσμα 13 συλλήψεις (1 φοιτητής ελληνικής καταγωγής και 12 μετανάστες). Οι 10 από τους συλληφθέντες μετανάστες συνεχίζουν να κρατούνται σε αστυνομικά τμήματα και κέντρα κράτησης. Η αστυνομία χρησιμοποιώντας μια σειρά από ρατσιστικούς νόμους τους χαρακτηρίζει ως κίνδυνο για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια και αποφασίζει την κράτηση τους άσχετα από το αν έχουν ή όχι χαρτιά. Η δίκη τους έχει οριστεί την τετάρτη 25/6.

Το παραπάνω περιστατικό αποτελεί ένα στιγμιότυπο από τον πόλεμο που διεξάγεται καθημερινά στους δρόμους και στις πλατείες των γειτονιών μας, στις σχολές μας και στους χώρους εργασίας μας. Έναν πόλεμο που έχει κηρύξει το κεφάλαιο και το κράτος του στην εργατική τάξη και στο πιο υποτιμημένο κομμάτι της, τους μετανάστες εργάτες. Η διαχείριση του πλεονάζοντος εργατικού δυναμικού αποτελεί κεντρικό σημείο της πολιτικής του κεφαλαίου, που άλλοτε προσπαθεί να το καταστρέψει (Μανωλάδα, Φαρμακονήσι) και άλλοτε να απαξιώσει περαιτέρω την εργατική του δύναμη και αξιοπρέπεια στοιβάζοντάς το σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι την επαναχρησιμοποίηση του.

Σε αυτή την κατάσταση συντέλεσε και η άριστη συνεργασία της αστυνομίας με τις πρυτανικές αρχές-μιας και το συγκεκριμένο περιστατικό συνέβη στο προαύλιο χώρο της ΑΣΟΕΕ. Η αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου και ειδικά μετά την ψήφιση του νόμου της Διαμαντοπούλου προωθεί ένα αποστειρωμένο πανεπιστήμιο αποκλειστικά για την μετάδοση της γνώσης σύμφωνα με τις επιταγές του κεφαλαίου, περιορίζοντας οποιαδήποτε προσπάθεια συλλογικής πολιτικοποίησης και εναντίωσης στην καπιταλιστική νομιμότητα. Οι μετανάστες όμως δεν μένουν άπραγοι, οργανώνονται οριζόντια, αντιμετωπίζουν συλλογικά μαζί με αλληλέγγυους, φοιτητές και μη, τις επιθέσεις και αγωνίζονται για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια τους. Η «συνέλευση μεταναστών & αλληλέγγυων ΑΣΟΕΕ» που υπάρχει εδώ και 3 χρόνια αποτελεί ένα απτό παράδειγμα κοινού αγώνα ντόπιων και μεταναστών για την προώθηση των ταξικών τους συμφερόντων και την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου.

Ενάντια στις αστυνομικές επιθέσεις, τα ρατσιστικά πογκρόμ, τις πολεοδομικές περιφράξεις, τη μετακύλιση του κόστους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης στις πλάτες μας επιλέγουμε να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας μαζί με τους μετανάστες και τα υπόλοιπα κομμάτια της τάξης μας οξύνοντας τον ταξικό ανταγωνισμό μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο.

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες μετανάστες της ΑΣΟΕΕ

που δικάζονται στις 25/6

Το κείμενο σε pdf εδώ: Στο πανεπιστήμιο της ΑΣΟΕΕ διεξάγεται ένας πόλεμος..

Party για την οικονομική ενίσχυση των συλληφθέντων μεταναστών της ΑΣΟΕΕ, που δικάζονται στις 25/6.

Εκδήλωση συζήτηση για την απεργία των διοικητικών με μέλη από την απεργιακή επιτροπή του ΕΚΠΑ, Πάτρα,  Σάββατο 17/5 στις 16:00 στο πανεπιστήμιο, στο κτίριο Σ3 της αρχιτεκτονικής.

αυτόνομο σχήμα πολιτικών μηχανικών, αυτόνομο σχήμα ηλεκτρολόγων & σύντροφοι/-ισσες από ΑΘήνα και Θεσσαλονίκη

Ταξικοί αγώνες στα Πανεπιστήμια: η περίπτωση της φοιτητικής λέσχης του ΑΠΘ

Εκδήλωση με συντρόφους και συντρόφισσες από το αυτόνομο σχήμα πολιτικών μηχανικών στο Στέκι Άνω Πόλης.

Εισήγηση εδώ: Ταξικοί αγώνες στα Πανεπιστήμια: η περίπτωση της φοιτητικής λέσχης του ΑΠΘ

Φωτογραφίες από την πορεία ενάντια στον έλεγχο και τους αποκλεισμούς στη λέσχη που πραγματοποιήθηκε την τρίτη 8/4 στους χώρους της πανεπιστημιούπολης και κατέληξε στη λέσχη.